Kapittel 56-1
Etter å ha vitja grava til lærar Suzuki skulle hovudpresten i dette tempelet halda ei enkel predikan for alle i hovudsalen i Tempel D.
Kald bygete og dampete bollar blei delt ut til alle, og ein historie gjekk fram som "De raude bønnebolla inne i dampete bollar heldt vonde ånder unna".
Det var ein stor hovudsal med eit overlagd golv, men sidan det ville vera vanskeleg for grunnskollæringar å sitja rett på golvet heile tida, hadde hovudpresten laga stoler for kvar av borna på førehand.
Deretter blei det reciterte ein sutra for læraren Suzuki, og ei framføring av "Kamishibai" blei òg framført av hovudpresten sin kone.
Den einaste hendinga som følgde var ei hending der breva som var skrivne av borna blei leverte til heim for Suzuki. Og så, etter at dei hadde avslappet seg litt, viste overprestane alle rundt i tempelet og gav ein interessant foredrag om historia til tempelet og opphavet til Buddha-statuane... det var planen.
Då Ryosaku såg med interesse på sutraene som var tilgjengelege i hovudsalen og på hovudbildet i tempelet, ropa ein av hans tidlege klasselærarar, lærar Kitano, til han.
"Ryosaku-kun... kan du ikkje koma forbi ein liten stund?"
"Ja, meister, har du noko å seia til meg?"
"Hey, kvifor går du ikkje ut og går ein tur, berre oss to?"
"Ja, det er fint, men... kva med dei andre borna i tillegg til meg?"
"Dei er på turné med hovudpresten ei stund, så det er nok enno litt tid før dei går. Heimen til Suzuki er òg i gangavstand herfrå".
"Eg skjønar. No skal eg..."
