Kapitulli 85
Dhe kështu, pas më shumë se shtatë vitesh të gjata, Ryosaku dhe Mieko arritën të kishin një ribashkim vërtet emocional.
Pasi kaluan nëpër shumë kthesa dhe kthesa, të dy konfirmuan dashurinë e tyre të fortë dhe të palëkundur për njëri-tjetrin.
Megjithatë, Ryosaku ndjeu një ndjenjë të papërshkrueshme faji kur dëgjoi fjalët e ardhshme të Miekos.
"...E sheh, Ryosaku-kun... Gjithmonë, gjithmonë kam menduar për ty, gjithmonë vetëm. Shumë djem më afroheshin. Por unë thjesht nuk mund të të harroja... Nuk kam dalë kurrë me askënd dhe i kam refuzuar të gjitha rrëfimet dhe propozimet e atyre djemve. Dhe kështu prita. Mendova se një ditë do të vije të më merrje, ashtu si një princ mbi një kalë të bardhë. Ryosaku-kun ishte i vetmi i dashur që kisha. Nuk kishte askënd tjetër përveç Ryosaku-kun që mund të më bënte të lumtur. Mendoj se Zoti ma plotësoi dëshirën..."
Mieko tha këtë dhe fërkoi faqen e saj në gjoksin e Ryosakut si një fëmijë i kapur pas babait të saj.
Ryosaku ndjeu përsëri keqardhje për Miekon.
Në shikim të parë, duket se Ryosaku ka kërkuar falje për veprimet e tij të tmerrshme që çuan në ndarjen tragjike të tij dhe Miekos shtatë vjet më parë.
Megjithatë, Ryosaku e dinte që Mieko kishte vuajtur nga ngacmimi dhe kishte ndaluar së shkuari në shkollë.
Por Mieko vazhdoi të mendonte për Ryosaku me guxim... Ajo nuk ia hapi zemrën asnjë djali tjetër përveç Ryosakut dhe priste vetëm atë. Ndërkohë, vetë Ryosaku ishte i zhytur në ditë të ëmbla me Lisën, i inkurajuar nga Rika... dhe humbi veten duke parë filma me Rikën... A nuk po i shijonte ai këto "ditë relaksi" në maksimum?
Ryosaku po mendonte për gjëra të tilla ndërsa i ledhatonte flokët Miekos.
Ndërsa Mieko vuante vetëm, Ryosaku, pavarësisht se çfarë thoshte, rrinte ulur dhe i kënaqur në "zonën e tij të sigurt", i paaftë ta shpëtonte Miekon që vuante vetëm, dhe thjesht jetonte jetën e tij në paqe dhe qetësi...
Por edhe kështu, Ryosaku nuk mundi të gjente guximin për t'u përballur pa mëshirë me të dashurën e tij Miekon, e cila vazhdonte të mbështetej tek ai, me faktin se gjatë asaj kohe kur Mieko ishte larg, vetëm falë mbështetjes së fortë të Lisës dhe Rikës ai kishte arritur aty ku është sot.
Sigurisht, edhe nëse Mieko do ta zbulonte të vërtetën, nëse Ryosaku do t'ia tregonte sinqerisht të gjithë historinë, ajo me siguri do të qeshte dhe do ta falte.
Megjithatë, vetë Ryosaku donte që Mieko të pranonte se ai gjithmonë e kishte dashur vetëm Miekon, drejtpërdrejt dhe me një dashuri të pastër, të pafalsifikuar që nuk linte vend për ndjenjat e askujt tjetër.
Dhe, nëse herën tjetër që do të takonte Lisën ose Rikën... duhej ta mbante sekret takimin me Miekon e lezetshme sido që të ndodhte, nuk duhej t'ia prezantonte Miekon Lisën ose Rikën... kaq kishte menduar.
Edhe pse Mieko dhe Ryosaku dridheshin nga gëzimi për ribashkimin e tyre, "demoni" i frikshëm dhe "perëndia i paqëndrueshëm i kohës", të joshur nga ana fajtore dhe e errët që fshihej në zemrën e Ryosakut, po i afroheshin ngadalë... gati për t'i ndarë përsëri të dy.
