Kapittel 71
Tear fylte Ryosaku sine auge uendeleg... og ein liten fontene var å forma på skrivebordet med dråpene.
Mange av Mieko sine søte andlet... eit søt smil og ei lita røyst kjem til tankar... den søte lukta hennar... Ryousaku er overveldet av ei bølgje av nostalgiske minner og er i ekstase...
... Tida går stille.
Han overgjev seg til gjestebodet som var vevd inn i hjartet hans av dei utallege minnene som nærma seg...
Til slutt, med eit stort sukk, kom han tilbake til sitt normale sjølv, og tankene hans fall på Lisa Tanaka, som stod ved sida av Mieko med det same uskyldige leendet på andletet.
(Lisa-chan, korleis held du deg...?) Eg var i stand til å treffe Mieko-chan igjen i dag, sjølv om det er eit bilde. Eg høyrde at Mieko-chan har vorte høgare. Når eg ser på bildet att, har Lisa-chan vakse opp òg... Eg visste ikkje at Lisa-chan hadde vakse opp fordi eg såg deg nesten kvar dag... Eg kjem til å sjå deg ein dag, så vær så snill å venta på meg, Lisa-chan.
Ryosaku kom då i hug korleis Mieko og Lisa blei fotografert saman på skolegarden for første gong, og korleis dei møtte andlet til andlet og vart vener.
(Mieko-chan, som er så søt og blyg... og Lisa-chan, som er så snill og alltid støtta meg i ei vanskeleg situasjon utan Mieko-chan... Takk til dykk begge to. Eg er verkeleg glad at eg har møtt deg. La oss møtast att, oss tre. Og lat oss snakka venleg om det igjen. Eg er sikker på at eg ein dag skal...
Då han tenkte på det, la han òg merke til at Lisa hadde teke eit bilete på gardet på skulen den dagen ho vart oppteken.
Han ville verkeleg sjå dette biletet, men han innsåg at sjølv om Lisa alltid hadde tenkt på Ryosaku, hadde ho halde fram med å støtta han som ein "skift for Mieko", og gjorde anstrengingar bak kulissane, som synte å vera smålege og misunnelege. Han kunne ikkje be Lisa om å visa han eit bilde av Mieko på dagen for inngangsceremonien hennar, eit døme på egoisme som ikkje hadde nokon delikatesse eller omtanke.
Sjølv om han ikkje var grådig kunne han sjå nostalgisk i bildene deira.
Både Mieko og Lisa ser på Ryosaku med eit uskyldig, sorgfritt smil...
Ryosaku hugs at dei var sjarmerande, lysande og uskyldige, og med eit roleg sinn, gjekk han ned i ein fredeleg natt og sov sov god.
