Kapittel 57
Solen gjekk ned, og den friske ettermiddagslufta hadde vorte litt kald.
Lydene frå cikadane som ekkar gjennom denne vakre skogen på landsbygda har endra seg frå midsommarcikadane og svartbelte cikadane ved skumring til cikadane som herskar om slutten av sommaren.
Før Ryosaku og lærar Kitano merka seg det, flaug eit flokk av raude libell over hovudet deira... og lukta av hausten... fekk dei til å føle at grensa mellom årstidene var like rundt hjørnet.
Då dei to kom tilbake til tempelområdet, såg dei lærar Mizuki og dei andre elevane som nettopp hadde fullført rundvisningen i tempelet og var på veg mot bussen.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
"Ryosaku-kun, eg går herfrå no, men studentane mine har ein vanlig eksamen som byrjar i morgon, og eg må gå på grunnskolen for å forberede meg til det".
"Meister, takk for at du lét meg få møta Suzuki i dag. Eg gløymer aldri denne dagen".
"Eg hadde det gøy. Lærar Yoshiko òg... Eg er sikker på at ho er glade for å sjå Ryosaku-kun igjen. For henne er du berre sonen hennar".
"Ja, det er eg".
"Om det brevet... Eg er sikker på at om du går til lærar Yoshiko sitt hus frå no av, vil du kunne løysa mysteriet. Så du treng ikkje å bekymra deg for noko. "
"Lærar"
"Ryosaku-kun, du er den stolte studenten min. Så vidt eg veit, er du det einaste barnet eg har att som er så snill. Men Minegishi-kun... Eg er sikker på at det er vondt for deg òg. "
"Det er greit. Eg trur eg får møte henne ein dag".
"Det er sant. Ikkje gjev opp håpet. Lærar Yoshiko og Gud vaktar sikkert over Ryosaku-kun".
"Meister, eg er leiaren din. Eg skal bli ein snill, kjærleg vaksne som du! Eg vil studera meir enn berre"...
"Ja, det er det du vil! Om du er Ryosaku-kun, er eg sikker på at du vil få betre karakterer enn på grunnskolen, og eg er sikker på at du vil bli ein god elev som alle andre på grunnskolen skal kunne etterlikna.
Ryosaku-kun, viss du har nokon bekymringar eller problem, kan du gjerne ta kontakt med meg. Kontaktinformasjonen mi er òg skriven på dette visittkortet. "
"Meister... takk så mykje".
"... Gjør det beste du kan!"
Meister Kitano klappte Ryosaku på skulderen med høgre handa, akkurat som han hadde gjort på den farvelseremonien.
