Hoofstuk ２
Ryosaku was 'n enigste kind.
Opgevoed met baie liefde van sy ouers, was hy 'n perfek fyn seun, maar hy self was 'n bietjie van 'n eksentrieke kind.
Toe hy in die kleuterskool was, het sy ouers vir hom 'n studiehandboek gegee.
Diere, visse, plante, die menslike liggaam, die aarde en die ruimte... Die reeks dek die velde van wetenskap, biologie en die omgewing, soos geografie en Japannese geskiedenis.
Ryosaku, wat sedert hy 'n kind was met kinderboeke en prenteboeke vertroud was, het onmiddellik verlief geraak op hierdie prenteboek.
Deels omdat hy gedurende sy kinderjare' n sterk geheue gehad het, het hy dag na dag na hierdie dinge gekyk en die kennis gierig in sy kop opgeneem.
In die laerskool klasse, wanneer items wat met hierdie soort kennis verband hou, in wetenskap of sosiale studies klasse aangebied word, word hy trots en sê: "Onderwyser, ek weet dit reeds!" .
Dan is hulle uiters huiwerig om ander kinders die kennis te laat memoriseer wat hulle reeds in die klas het.
...is 'n uitdrukking van selfsug.
Hy het natuurlik geen klasmaats gehad nie.
Gedurende pouse sluit hy hom in die biblioteek toe en lees in stilte terwyl ander kinders op die skoolplein dodgeball en verborge speletjies speel.
Hy het ook 'n uiterste "versamelgewoonte" gehad.
Hy het Ultraman-gommetjies en gacha-gacha-speelgoed deeglik versamel totdat hy allerhande gehad het.
Baie kinders is in hulle kinderjare verslaaf aan die versameling van seëls en modelspoorweë, maar in die geval van Ryosaku word die versameling met 'n skrikwekkende obsessie uitgevoer.
Is daar so iets soos "perfeksionisme"?
