6/33
Ἕκτον Ἀπόσπασμα — Δαιμονίου Ψυχὴ, Πύργος Κιτρίνος Κενὸς
Δαιμονίου ψυχὴ πλανάται ἐπὶ τῆς κορυφῆς,
πύργος κιτρίνος, κενὸς, ἀπελθόντων πάντων.
βασιλεὺς ἐν κιτρίνοις καθέζεται,
οὐκ ἔκλαυσεν, οὐκ ἐστέναξεν,
μόνον γέλα λήθης, μέλι φθορᾶς.
ἦσαν φωναί, ἦσαν παίχται,
ἀστέρας πρὸς ἀστέρα δεδεμένοι.
νῦν δὲ, λελυμένα, ἐκπίπτει,
ἡ δίνη ἐν τῷ αἰθέρι, τὸ κενὸν ἐν τῇ καρδίᾳ.
Ἰα Ἰα Ἅστωρ!
Ἰα Ἰα Βυάκιες!
μέθυ κηρίνιον ἐπὶ πέτρας,
θυσία τῇ ἀνακλήσει.
ἔρχου, βασιλεὺς τοῦ κιτρίνου σήματος,
ἔρχου ἐκ τοῦ μελανοῦ ἀστέρος.
τί ἐστιν ὁ πύργος ὁ κιτρίνος;
μνημεῖον; οὐχί.
ἀστέρας πρὸς ἀστέρα παίζοντες,
νῦν δὲ τὰ δεσμὰ λελυμένα,
καὶ καινὴ παρὰ τῆς θαλάσσης
παίζων γεννήσεται.
ὁ προφήτης μαίνεται, ὀργᾶται,
μεθᾶται μετὰ Βυακίων, ὀρχεῖται.
ἀλλὰ τέλος οὐ μὴ ἔλθῃ εἰς τὸν αἰῶνα,
καὶ ἥξει ψυχὴ σκοτεινή,
καὶ νόμος ἐξωκόσμιος,
καταπίπτει ἐπὶ τὰ κύματα.
