4/33
Τέταρτον Ἀπόσπασμα — Ὁ Λόγος τοῦ Πολυπροσώπου
ὁ Λόγος ἐπληρώθη.
ὁ Πολυπρόσωπος ἐξήλθεν ἐκ τῆς σκιᾶς καὶ εἶπεν·
Ἐγώ εἰμι ὁ ἀνήρ, ἡ γυνή, τὸ παιδίον,
καὶ τὸ οὐδέν.
Ἐγώ εἰμι ἡ γλῶσσα ἡ κενή,
ὁ ἦχος ὁ μὴ ἀκουστός,
τὸ γέλιον ἐν τῷ κενοῦ.
Χαρὰν φέρει ὁ πόνος,
καὶ σάρξ οὐ σάρξ, ἀλλὰ λέξις.
Ἐγὼ εἰμὶ τὸ πρὸ τοῦ λέγειν.
Λόγος, λόγος, λόγος, λόγος, λόγος…
ἐγὼ γίγνομαι λέξις ὑγρή,
λέξις ἀρρεν,
λέξις θῆλυ,
λέξις μετὰ σάλτσας καὶ καψάλματος.
καὶ ἐξέπνευσα πρὸς τὴν σχάραν.
σὺ λέγεις· τίς εἶ;
λέγω· “σὺ ἐγώ εἶ.”
σὺ λέγεις· ποῦ;
λέγω· “ἐπὶ τοῦ βόειου.”
κᾆτα ἐβόησα…
Ψήσον! Ψήσον! Ψήσον!
