Τρίτον Ἀπόσπασμα — Ἐπὶ τῆς ὁδοῦ τοῦ Ἀγνώστου
Ἐξῆλθεν ὁ Στρατηγὸς μετὰ φρυγίου χαλκοῦ,
ὡς ἱερεὺς ἀρχαίου κυνηγίου.
Ἔλεγον οἱ παρακολουθοῦντες·
«Ὦ Στρατηγέ, ὁ δρόμος ἐστὶν φρικτός!»
ἀλλ’ οὐκ ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.
Ἐν ζούγκλῃ βαθυτάτῃ εὑρέθη
θηρίον οὐκ ὀνομαζόμενον·
ἔνδοθεν ὀσμὴ νεκρᾶς ἐπιγνώσεως ἐξῆλθεν.
Καὶ εἶπεν ὁ Στρατηγὸς φωνῇ βροντῆς·
«Οὐ πολιτεία, ἀλλὰ χάος. Ἄγνωστον πρόσωπον παρεῖσιν.»
Τότε ἐσιώπησαν πάντες,
καὶ τὸ ὄμμα σιωπῆς ἀνεχώρησεν,
μνήμην ἔχον οὐκ ἔχουσαν.
Ὦ θαῦμα!
Ἐν ἐμοῖς χρόνοις, ἔκραζον οἱ λέξεις ἐν σιγῇ.
Νῦν δέ, σημεῖον ἕν — ! — πάντα λέγει.
Ζήτω τὸ θαυμαστικόν.