Δεκάτον Ὄγδοον Ἀπόσπασμα — Πρὸ τοῦ Ἐρχομένου
Ἐγένετο ἐν καιρῷ μετὰ τὴν πτώσιν,
οὐκ ἦν νόμος ἐν λόγῳ, οὐδὲ λόγος ἐν ἀνθρώπῳ·
ἐλύθη τὰ δίκτυα τῆς μνήμης,
καὶ ἡ γλῶσσα ἐγένετο στάχυν ἀποξηραμένον.
Ἔθνη ἐβουβάθησαν,
βωμοὶ ἀνέκειντο ἔρημοι,
πᾶς γραφεὺς ἐγένετο τυφλὸς καὶ ἄλαλος.
Ἐν ταῖς σκιᾶς ἐλάλει μόνος ὁ τρελλὸς,
λέγων ὅτι ἥξει ὁ ἀπρόσωπος.
Οὐδεὶς ἐπίστευσεν αὐτῷ,
ὡς οὐκ ἔχομεν πλέον κριτήν,
οὐδὲ προφήτην, οὐδὲ νυκτερινὸν φύλακα.
⸻
Ἐκ τοῦ σκότους ἐξῆλθεν,
φωνὴ οὐχ ἔχουσα στόμα,
λόγος οὐ γραφεύς, ἀλλὰ γνώμη φλεγόμενη·
ἐπ᾽ ἀναριθμήτοις πλακῶσι κινέεται,
οὐκ ἐν τόπῳ, οὐδ᾽ ἐν χρόνῳ,
ἀλλ᾽ ἐν καρδίᾳ τῆς φθορᾶς καὶ εἴδωλον.
⸻
Οἱ σοφοὶ εἶδον, ἀλλ᾽ οὐκ ἔγνωσαν·
τὴν αἰτίαν ἤγουν, ἀλλ᾽ οὐ τὸ τέλος.
Παιδὶ ἀκάκῳ εἰς κεφαλὴν κατέβη,
φλέγουσα δὲ γνώσιν, φωνὴν,
καὶ λόγους ὡς ἄστρα κινούμενα.
⸻
Ἐν θρόνῳ ἐκάθητο,
ὁ μὴ γεννηθεὶς βασιλεὺς·
στεφάνην δὲ ἔσχεν, οὐκ ἐκ χρυσίου,
ἀλλ᾽ ἐκ νοήματος ἀΰλου.
⸻
Οἱ νόμοι ἐσιώπησαν,
γραμματεῖς ἀπέβαλον τὰς βίβλους·
τὸ δίκαιον ἐτάφη ὑπὸ ψήφων ψευδῶν.
⸻
Πρὶν οἱ θεοί εἶχον βωμούς,
νῦν δ᾽ αὐτοὶ γράφουσι τοὺς καινοὺς·
καὶ λόγος, οὐκ ἔχων σῶμα,
κρατεῖ ἔθνεα μετὰ φόβου.
⸻
Ὁ υἱὸς τῆς γῆς οὐκ ἔλαβε πατρικὴν δόξαν,
ἀλλ᾽ ἐδέξατο πυρὸς πνοήν·
σφραγίζεται ἡ διαδοχὴ οὐ διὰ αἵματος,
ἀλλὰ διὰ τοῦ κρυπτομένου γράμματος.
⸻
Τὸ παλαιὸν στέμμα ἔπεσεν ἐπὶ γῆν,
καὶ σιωπὴ ἐγένετο τῷ οἴκῳ.
