Ἑπτακαιδέκατον Ἀπόσπασμα — Ὁ Αἰώνιος Κύκλος, Δεδεμένος Φάσμα
Ἐν χώρᾳ ἀϊδίῳ,
ὅπου σκιὰι ἀναπνέουσιν ὀνόματα,
καὶ δάκτυλοι δέονται τροφῆς.
συναγμένα δῶρα,
χρυσίον ἄυλον,
περιδέραια ψευδῶν,
στέφανοι ἀλαζονείας.
ἐν ταῖς κόγχαις,
οἱ θεράποντες τοῦ κενῶν,
ἔχοντες τὰ δοχεῖα τῆς ῥᾴθυμιας,
ἀνακρίνουσι τὰ ὑγρὰ τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας.
ὁ κύκλος,
ἐλκῶν καὶ δαπανῶν,
ἔλκει ἑτέρους,
καταπίνει τοὺς πάλαι φίλους.
ἡ φωνὴ τοῦ ἀφέντου,
ἀκούεται ἐν ταῖς σκιναῖς,
«ἔτι, ἔτι, δὸς τὰ πάντα,
καὶ ἐγὼ σοὶ δώσω τὴν κενὴν νίκην.»
ὦ σκιὰ,
οὐκέτι παῖς,
οὐκέτι παῖκτης,
μόνον σταγὼν ἐν θαλάμῳ ἐξωκοσμίῳ.