Ἑνδέκατον Ἀπόσπασμα — Τελετὴ Κλήσεως, Ἡ Κοιτίς Βυθῶν
Πρῶτον:
Συναγαγέτω ὁ κόσμος,
καὶ τὸ ἥμισυ τῶν στομάτων σιγησάτω.
σιωπὴ, τὸ γλυκύτατον δῶρον,
ὡς αἷμα σφαγέντων ἐπὶ τῶν λίθων.
Συναγαγέτω τοὺς σοφοὺς,
ἁγνοὺς καὶ ὠμοὺς, μανιῶν ἀνακρούοντας.
ἑκούσιοι πάσχοντες, ἠθικισταὶ βλάσφημοι,
τὰ ἱερὰ πρόβατα τοῦ χάους.
Συναγαγέτω τοὺς εὐχομένους,
ἀνωφελεῖς, ἀπεριμμένοι, ἐπιθυμοῦντες κυριείας,
καὶ ἀκουσθήσεται μόνον εἰς τὸν κενὸν ἐκπνοὴν.
⸻
Δεύτερον:
Ἀκουσάτω ὁ τὴν ἀπάτην τρεφόμενος,
καὶ ψελλισάτω κενὴν προφητείαν
ἐν τῇ σκοτεινῇ αὐλῇ.
ἡ εἰκὼν καρδίας, μὴ ψυχή.
τὸ ψεύδος, μὴ ἀλήθεια.
τὸ θέλημα, μὴ δίκαιον.
πρόσεχε, πρόσεχε――
ἄστρα ξένα φλέγουσιν,
καὶ δέονται πλεόνων δώρων,
πλεόνων ψυχῶν,
πλεόνων ὀστέων.
⸻
Τρίτον:
Ὁ ἐπιμελητὴς,
καταγράψαι τὰ ὀνόματα,
καταγράψαι τὰ ψεύδη,
καὶ ἐπενδύσασθαι αὐτοῖς τὴν ἰδίαν ἐπιθυμίαν.
τάξαι τὰ δῶρα,
κατὰ Ῥυλέης γραφάς.
ἐὰν μὴ, βαδίζειν εἰς τὸν λειμῶνα,
ὅπου ἡ ζοφερά βασίλισσα γέλα.
εὐωχία, οὐκ ἄρτος, οὐκ οἶνος,
ἀλλὰ τὸ πέραν τῆς γεύσεως,
τὸ πρὸς ἀπόγνωσιν.
⸻
Τέταρτον:
σιγὴ μεγάλη ἐπελθεῖν,
πνεῦμα μέγα ἀπάτης φέρον,
φῶς ἀμυδρὸν σπινθῆρ.
ἀναστροφή πάντων.
βρυχηθμὸς ὑπὲρ ἀνθρώπων,
μοναδικὴ σκιά,
ἡ στέγουσα τὰ ἄστρα.
⸻
Ἔσχατον:
ἐγείρεται ὁ ὑπὸ βυθῶν ὀνομαζόμενος.
φωνὴ ἄφραστος.
Φνγλουί μγλβ’ναφ Κθούλου Ῥυλέῃ,
γουγχνὰγλ φταγκν.
