Kapitulli 64-3
Ryosaku vrapon deri në shkollë dhe më në fund arrin para derës rrëshqitëse të shtëpisë së vogël nostalgjike ku jetonte dikur Mieko.
Si më parë, nuk kishte asnjë shenjë të askujt në shtëpi.
Ryosaku e kujtoi atë ditë... ditën kur Mieko u largua.
Ai e kujton ditën në klasën e parë pas shkollës kur dëgjoi për transferimin e Miekos nga mësuesi Suzuki, doli me këpucët e brendshme dhe vrapoi drejt shtëpisë së Miekos.
...Dhe ai e kujtoi kohën kur gjeti një shënim të vogël të shkruar në xhamin e derës rrëshqitëse përpara tij me një mesazh të trishtuar lamtumire nga Mieko.
"Mieko-chan... Më vjen keq. Po kalon një kohë të vështirë tani, apo jo? Ke dhimbje, apo jo?... E megjithatë unë..."
Ryosaku shtrihet me fytyrën përtokë dhe vazhdon të qajë...
Në atë moment... një zë i butë arrin te Ryosaku.
"Ryo-chan..."
Ryosaku ngriti kokën dhe pa pamjen e sjellshme, por disi të vetmuar të Lisës.
"Ryo-chan, të lutem mos qaj... E di që Ryo-chan ende e do Mieko-chan..."
"...Lisa-chan."
"Isha shoqja më e mirë e Mieko-chan. Mund ta kuptoj si ndihet Ryo-chan tani. Kjo është arsyeja pse Ryo-chan... Do të marr vendin e Mieko-chan për momentin. Unë... do të humbisja ndaj Mieko-chan. Sepse... Mieko-chan është e vetmja që Ryo-chan e do vërtet. Kjo është në rregull. Vetëm të qenit pranë Ryo-chan më bën të lumtur. Është shumë argëtuese. ..."
"Lisa-chan...ti..."
Ryosaku u dashurua në mënyrë të papërmbajtshme me Lisën kaq të sjellshme...ai nuk mundi të mos e përqafonte fort në krahët e tij.
"Ryo-chan..."
Lisa, sikur po i përgjigjej ndjenjave të Ryosakut, e përqafoi fort dhe e fshehu fytyrën në gjoksin e tij.
Dhe pastaj është Rika Toyama, duke i parë të dy nga larg.
Jam e sigurt që të gjithë i njihnin zemrat e njëri-tjetrit.
Por ata nuk kanë zgjidhje tjetër veçse ta bëjnë këtë tani.
Ata nuk kanë zgjidhje tjetër veçse ta bëjnë këtë...
