Kapitulli 25
Kur Ryosaku hyri në palestër, gjëja e parë që i ra në sy ishin "turmat" e panumërta të karrigeve me tuba që rrethonin vendin.
Shumë çarçafë të mëdhenj blu ishin shtrirë në dysheme, dhe mbi skenë, ishin varur lart banderola të mëdha për ceremoninë e diplomimit.
"Ceremonia e Diplomimit 1982"
Ryosaku i nguli sytë te fjalët, duke rijetuar kujtimet e vitit të kaluar në kokën e tij.
...Sigurisht, ka shumë kujtime të çmuara me Miekon.
Ai shikoi me sy të zbrazët turmën e fëmijëve që mblidheshin përreth dhe u habit se sa ndryshe ishte skena nga palestra që zakonisht përdorte për orët e edukimit fizik.
Ai kishte vëzhguar "ndryshimet" në vend gjatë ceremonive të diplomimit për shumë vite, por u godit nga hendeku i madh midis peizazhit dhe peizazhit të asaj dite të paharrueshme... asaj dite Tanabata. Ryosaku nuk mund të mos e ndjente "pamëshirshmërinë e kalimit të kohës".
Dhe realiteti i hidhur është se Mieko nuk është në këtë vend.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Prova shkon mirë dhe të gjithë këndojnë këngën e shkollës.
Fëmijët e klasave të ulëta dhe të mesme këndojnë me zë të lartë dhe të gëzuar. Megjithatë, Ryosaku dhe nxënësit e tjerë të klasave të larta kanë turp të këndojnë para njerëzve dhe nuk flasin me zë të lartë.
Mësuesja e muzikës u irrit nga sjellja e tyre dhe u bërtiti atyre.
"Nxënës të klasës së pestë dhe të gjashtë, flisni më me zë të lartë!" Nxënës të klasës së gjashtë, ceremonia juaj e diplomimit është nesër!"
Me nxitjen e mësueses së tyre të muzikës, ata fillojnë me ngurrim të këndojnë.
Pastaj të gjithë nxënësit këndojnë vazhdimisht derisa të gjithë të mund të këndojnë.
Ndërsa Ryosaku këndon, atij i kujtohet përsëri Mieko.
...Më në fund, prova mbaron dhe fëmijët largohen nga vendi i ngjarjes një nga një.
Megjithatë, Ryosaku mbeti vetëm në vend edhe pasi të gjithë ishin larguar nga palestra, duke shikuar me boshllëk palestrën që kishte ndryshuar plotësisht.
