Kapitulli 120
Pastaj, me nxitjen e Ryokos, Ryosaku hapi edhe kutinë e vogël të unazës.
Ai nxori dy unaza platini.
Kur shikoi brenda unazave, pa fjalët "ISAO" dhe "TOKIKO" të shkruara me alfabetin romak.
"Ryoko-san, çfarë është kjo...!?"
"Ryosaku-san, nëse nuk ju shqetëson, a mund ta hapni dhe ta lexoni edhe këtë letër...?"
Ryosaku shikoi pjesën e pasme të zarfit që i ishte dhënë... dhe aty shkruhej "Isao Minegishi", me fjalë të tjera, emri pas vdekjes së "Z. Isao".
(E shoh... "Isao" i Isao-san ishte ky karakter kinez.)
"Hej Ryosaku-san. Kjo mund të duket shumë arrogante, por... a mund ta hapësh atë letër dhe ta lexosh për mua, Ryosaku-san? Dua të di edhe unë mesazhin e fundit të Isao-san për ty. Mendova se do të ishte e pahijshme nga ana ime ta lexoja i pari, kështu që e mbajta letrën hapur dhe prita që të vije."
"Po. E kuptoj."
Ryosaku e preu me kujdes pjesën e sipërme të zarfit që përmbante letrën me gërshërët që ia mori hua Ryokos dhe ngadalë lexoi me zë të lartë letrën drejtuar Ryosakut që ishte brenda.
