Kapitulli 96
...Atë natë.
Pasi doli nga vaska, Ryosaku shikoi "ditarin e trajnimit" që ishte përgatitur për secilin prej tyre për këtë "trajnim bujqësor në Hokkaido".
Ky ishte një lloj "raporti" në të cilin të gjithë praktikantët, që nga dita që u dërguan në fermë, reflektuan mbi përmbajtjen e trajnimit të tyre dhe pikat e reflektimit mbi punën e tyre çdo ditë deri në fund të trajnimit të tyre, dhe i regjistruan ato në detaje.
Megjithatë, praktikantët në fakt nuk filluan të regjistronin atë që ndodhi ditën që u pritën nga secila fermë, por vetëm nga "dita që filluan të punonin në fermë".
Ryosaku po shikonte paraqitjen e letrës, duke ripërtërirë vendosmërinë e tij për trajnimin praktik rigoroz që do të fillonte të nesërmen.
Papritmas, një trokiti në derë dhe dikush hyri brenda.
"Ryo-chan, je zgjuar?"
"Lisa-chan... çfarë ke? Nuk ke shkuar ende në shtrat...?"
"Po... thjesht nuk mund të fle. Hej, Ryo-chan, a mund të fle këtu sonte...?"
"Ëh...? Jo, Lisa-chan. Sapo bëmë një banjë bashkë, apo jo? Kjo nuk është aspak mirë."
"Por Ryo-chan, mami dhe babi im thanë se ishte në rregull që unë të flija me ty. Ata thanë, 'Ryosaku-kun nuk do të të bëjë asgjë të çuditshme. Është në rregull, kështu që mos u shqetëso, thjesht flini së bashku të lumtur.'"
(Kenichi-san dhe Yuuko-san, a më beson vërtet kaq shumë? Mendoj se Lisa-chan është po aq e lezetshme sa Mieko-chan. Por nëse shkoj kaq larg, do të ndihem keq për Mieko-chan... atë Mieko-chan...)
"Ryo-chan, çfarë ke? Duket sikur je i ndarë nga njëri-tjetri."
"... Jo, nuk është asgjë. Epo, do të shtrihem në qilimin në dysheme, Lisa-chan... mund të flesh në këtë shtrat. Duhet të zgjohem herët nesër, kështu që do të shkoj të fle tani."
"Ryo-chan, ke një qëndrim të ftohtë... A e urren kaq shumë të flesh me mua...? Pse?"
Edhe pse kishin qenë miq të ngushtë në të kaluarën, Ryosaku ndjeu një rezistencë të fortë ndaj idesë së tij që të vepronte me guxim dhe pa turp në një situatë kaq të padëshirueshme, një djalë dhe një vajzë adoleshente që flinin në të njëjtin shtrat, gjë që nuk ishte e përshtatshme nga ana edukative.
Megjithatë, Ryosaku nuk mundi ta detyronte veten të thoshte pa mëshirë: "Është për shkak të premtimit tim ndaj Miekos", gjë që mund të merrej si zemërftohtësi, ndaj Lisës së adhurueshme që dikur e kishte mbështetur, e kishte dashur kaq pafundësisht dhe ende kishte ndjenja për të.
Lisa, ashtu si Mieko, e ka pritur Ryosakun për një kohë të gjatë dhe është vërtet e prekur nga gëzimi i ribashkimit me të, duke i besuar aq shumë sa ia beson edhe trupin e saj... ia ka treguar të gjitha këto.
Ryosaku po kujtonte se si Lisa kishte qenë forca e tij gjatë kohërave të vështira kur Mieko mungonte dhe se si e kishte mbështetur në heshtje për tre vjet si "zëvendësuesja e Miekos" dhe "prapa skenave".
"Lisa-chan, a ishe e trishtuar ndërsa unë isha larg? A ishe e vetmuar?"
"Ryo-chan... Duhet ta dish këtë pa pasur nevojë ta them unë, apo jo...? E sheh, unë nuk kam dalë kurrë me askënd dhe kam pritur ditën kur të të takoja. I kam refuzuar të gjithë, edhe kur ma rrëfyen. Më urrenin, më ngacmonin dhe ndalova së shkuari në shkollë shumë herë. Por edhe kështu, nuk munda të të harroja. Por e di, ende ekziston "ai person" në zemrën tënde. Jam i sigurt që edhe tani... Pra, jam i lumtur që jam i dashuri yt vetëm për sa kohë që je këtu. Që kur isha i vogël, kam qenë i lumtur vetëm që jam pranë teje. Më bën të ndihem i sigurt... kështu që..."
Ryosaku u habit.
Lisa, ashtu si Mieko, mendonte vetëm për Ryosaku-n dhe nuk ia kishte hapur zemrën askujt tjetër, duke e pritur me zell deri në këtë ditë.
Ryosaku ishte e bindur se arsyeja pse Lisa nuk e kishte kontaktuar më me të ishte sepse nuk e dinte se kur Ryosaku do të ribashkohej me Miekon dhe do të kthehej në marrëdhënien e tyre të mëparshme, dhe nëse kjo do të ndodhte, ajo kishte frikë se duke e kontaktuar atë, Lisa mund të ndërhynte në marrëdhënien e tij me Miekon... Duke pasur parasysh këtë, Lisa ishte përmbajtur nga kontaktimi i vetë Ryosakut dhe thjesht po priste që ai ta kontaktonte.
Duke e dëgjuar këtë, Ryosaku ndjeu një dashuri të madhe për Lisën dhe i foli butësisht Lisës, e cila kishte një zemër kaq të ndershme.
"Hajde, Lisa-chan. Le të flemë bashkë. Je shumë e lezetshme, shumë e lezetshme, je në anën time."
