5. kapitulua
Bitartean, neska gazte bat agertu zen, Rjosaku ezizenez ezaguna, "pixa egiten duen mutila".
Eta izen itsusi hori "nire izena" bihurtu da eskolan.
Ziurrenik komunera joateko ordua handitu egin delako.
Noski, inork ez zion horrela deitu, baina Rjosaku ikaskide batek ezagutu zuen.
... Jauna Takada, "pixa egiten duen mutila" deitzen dizute.
Sigeharu Ojama izeneko mutil batek irakatsi zion, bera baino urtebete gazteagoa.
Ojamak bere gelako irakaslearen bidez jakin zuen Rjosaku sarri joaten zela komunera.
Izan ere, Ojamak arazoak izan ditu komunera joatean.
Txikitatik izan du pixa egiteko joera.
Ojamak ez zuen Rjosakuk bezala ohiz kanpoko maiztasun handirik, baina, gernuaren esfinkteroaren eta urin-bidearen muskuluetan ahul jaio zelako, nahiz eta txiza egiteko gogoa izan, ez zuen komunera joateko denborarik izan. Arazo bat zegoen.
Eta Rjosakuri gelako atzealdeko aulki berezia eman zioten bezala Ojamak ere bere gelako aulki berezia zuen.
Ojamaren klaseko maisuak esan zion zu bezalako ikasle bat zegoela, pixa egin behar zuena, beraz, ez zuen hainbeste kezkatu behar.
Rjosakuk eskerrak eman zizkion "lagunari" informazio baliotsua emateagatik.
Rjosaku bezala, Ojama pertsona bakarti bat zen klasean, eta ez zuen lagun bakar bat ere izan, baina horrek ez zuen bion arteko harreman sakonagorik ekarri.
Ojamak bere atsedenaldi gehienak bakarrik ematen zituen eskolako patioaren bazter batean, eguzkitan etzanda.
Agure baten antzera...
Denbora gutxira, Rjosakuren liburutegira joaten hasi zen.
Biak elkarri begira, eta elkarri musu ematen zioten. Hori zen bion arteko harremana.
Rjosaku eta Ojama ez ziren mahai berean esertzen, eta are gutxiago elkarren ondoan.
Elkarrekiko errespetua eta existentzia aintzat hartu arren, ez ziren ausartzen elkarren "munduan" sartzera.
