2 වන පරිච්ඡේදය
රොසාකු එකම දරුවා.
ඔහුගේ දෙමව්පියන්ගෙන් ආදරය ගොඩක් ඇතිව හැදී වැඩුණු, ඔහු හොඳ පිරිමි ළමයෙක්, නමුත් ඔහු තමා ටිකක් අමුතු ළමයෙක් විය.
එයා බාලාංශයේ ඉන්නකොට, එයාගෙ දෙමව්පියො එයාට පාඩම් පොතක් දුන්නා.
සතුන්, මාළු, ශාක, මිනිස් සිරුර, පෘථිවිය සහ අභ් යවකාශය... මෙම ලිපි මාලාව භූගෝල විද් යාව සහ ජපන් ඉතිහාසය වැනි විද් යාව, ජීව විද් යාව සහ පරිසරය ආවරණය කරයි.
කුඩා කල සිටම ළමා පොත් සහ පින්තූර පොත් ගැන දැන සිටි රොසාකුට මේ පින්තූර පොත වහාම ප් රිය විය.
එයාගෙ ළමා කාලයේ හොඳ මතකයක් තිබුන නිසා, ඔහු දිනපතාම මේ දේවල් දිහා බලලා ඒ දැනුම උමතු ලෙස ඔහුගේ ඔළුවට එකතු කලා.
ප් රාථමික පාසල් පන්ති වලදී, විද් යා හෝ සමාජ අධ් යයන පන්ති වලදී මේ ආකාරයේ දැනුමට අදාළ අයිතම ඉදිරිපත් කරන විට, ඔහු ආඩම්බරයට පත් වී "ගුරුතුමනි, මම දැනටමත් එය දනිමි!"
එහෙනම්, එයාලා දැනටමත් පන්තියේ තියෙන දේවල් අනිත් ළමයින්ට මතක තියාගන්න දෙන්න අතිශයින්ම අකමැතියි.
... ආත්මාර්ථකාමීත්වයේ ප් රකාශනයකි.
ස්වභාවයෙන්ම, ඔහුට පන්තියේ මිතුරන් සිටියේ නැහැ.
විවේක කාලයේදී ඔහු පුස්තකාලයේ හිර වී නිහඬව කියවන අතර අනෙක් ළමයින් පාසල් පිට්ටනියේ සැඟවී සෙල්ලම් කරති.
එයාගෙත් තිබුනා අතිශය එකතු කිරීමේ පුරුද්දක්.
එයා අල්ට් රාමන් ඉරේසර්ස් සහ ගචා-ගචා සෙල්ලම් බඩු එකතු කලා හැම වර්ගයකම දේවල් ගන්නකම්.
බොහෝ ළමයින් කුඩා කාලයේ සිටම මුද්දර එකතු කිරීමට සහ දුම්රිය ආකෘති එකතු කිරීමට ඇබ්බැහි වී ඇත, නමුත් රියෝසාකුගේ නඩුවේදී, එකතු කිරීම සිදු කරනු ලබන්නේ බිය උපදවන උමතුවෙනි.
පරිපූර්ණත්වය කියන දේ තියෙනවාද?
