Capitulu 26
Ryosaku si spicca 'nta lu locu.
I so ochji poi vanu à u locu induve ci era un arburu di bambù cù un missaghju d'amore scrittu da Mieko quellu ghjornu...
Mentre Ryosaku calava a testa è rinnovava i so sentimenti di pentimentu versu Mieko, hà intesu una voce daretu à ellu.
Suzuki, la maestra di classe di Mieko, stava ccà.
S'è arristata pi pulìri la stanza di trasmissioni di la palestra. E idda stava fissannu a iddu... Ryosaku da la finestra di la stanza di lu secunnu pianu.
"... Takada-kun, turnamu ora 'n classra".
Tuttavia, Ryosaku ùn vulia micca lascià u locu ancu s'è u Maestru Suzuki l'hà incuragitu à fà lu.
"Capiu esattamente cumu Takada-kun si sente avà. Ci sunnu ricordi di Minegishi-san ccà. Ricordi preziusi... "
"Maistru... Mieko-chan ora è... "
Quannu Ryosaku accuminciò a parrari, la maestra l'interrucì e fissò Ryosaku.
Ella sapia esattamente ciò ch'ellu vulia dumandà à ella.
"No, no, Ryosaku-kun. Nun ancora. Lasciala stari. Tu mi capisci, no? Li feriti emozionali di Minegishi-san nun s'hannu ancora guariti".
... C'eranu lacrimi nta l'occhi di la maestra.
E un colpu... scorre drittu pi la guancia di lu maistru.
"Capiu. Sò sicuru chì i demoni anu attaccatu Ryosaku-kun quellu ghjornu. Ma, si Ryosaku-kun e Minegishi-san s'attrovassiru ora, penzu ca fussi ancora cchiù dulurusu pi vui dui". ...? Ryosaku-kun, ti vogghiu lassari sola pi ora. Chista è la me richiesta... "
E l'occhi di Ryosaku s'inchiuraru di lacrimi.
"Tuttu va bè, Ryosaku-kun. Tu po' chianciri quantu vuoi. E vi prego, aspittati ca Minegishi-san s'arricugghi i so' feriti emozionali. Lu tempu... Sò sicuru chì solu u tempu guarirà questu. "
Dopu avè dettu quessa, u maestru abbracciò Ryosaku strettamente.
Ryosaku scoppia in lacrime in u pettu di u Maestru Suzuki, cum'è quandu hà lettu l'ultimu messagiu di Mieko.