Kapittel 86
"Mieko!!" "Mieko!" "Mieko!"
Brått, ein skarp røyst ekka over gata.
Då dei to snudde augo, det som lokka auga deira var... Miekos mor, Tokiko, stod der med eit demonisk uttrykk i andletet.
"Kva gjer du, Mieko! Kven er det?"
"Det er Ryosaku-kun, mamma".
Mieko sleppte armane sine frå Ryosaku og tala tydeleg til mor si.
"Dette er... dette er Ryosaku Takada... er det Ryosaku Takada?"
Ryosaku løyste forsiktig Mieko ut av armen sin og såg Tokiko med eit besluttsomt blikk.
"Mamma, ikkje kall han slik. Det er ikkje pent med Ryosaku-kun. Han brukte tida sin på å komme og treffe meg".
"Mieko-chan... "
Ryosaku blei rørt på nytt av omsorgen hennar for han sjølv i denne situasjonen, og av kjærleiken ho viste ved å prøve å verna han.
"Mieko... du er gal. Denne personen... er den som har øydelagd livet ditt! Du vart mobba, du slutta å gå på skule, du måtte bytte skule... det er alt denne personen som har gjort!"
"Mamma, vær så snill, stoppa det".
"Nei, det har eg ikkje. Eg vil ikkje stoppa. Ryosaku-san... veit du kor mykje Mieko har lidt? Kor mykje Mieko har vorte mobba, korleis ho har vorte såra, korleis ho har vorte knoka, korleis ho har gjeve kvar dag til å gråte hjemme... "
"......"
"Eg fekk høyra om deg frå Kaori, som no er i USA for å studere". Kaori var veldig nært knytt til Mieko, den yngre søsteren si. Då Mieko kom heim frå skulen den dagen og følgde med svimjing, vart Kaori uroleg, og ringte straks til Suzuki, læraren hennar, og gjekk bort til skulen for å spørje kva som hadde skjedd. Læraren sa berre: 'Eg veit ikkje. Ho følgde seg ikkje bra, men helselæraren var ikkje der, så eg bad henne ta leie og sende Minegishi-san heim.' Ho sa ikkje noko til Kaori".
Ryosaku høyrer på Tokikos historie i stillskap, med hovudet bøygd.
"Men, Ryosaku-san, Kaori visste at du må ha hatt noko med Mieko å gjera. Trass alt... Kaori er Miekos ekte søster. Ho er ei venleg eldre syster som alltid var der for Mieko".
"Mamma ... "
"Du veit, Mieko... ho skulle faktisk gå på ein skule nærare heime, ikkje den ho går på no. Men, Ryosaku-san, viss ho går på skule i same distriktet, vil ho ende opp med å bli møtt av dei same borna som mobba ho på barneskulen, ikkje sant? Sjølv om ho gjorde alle dei mogelege anstrengingane for å rømma frå dei, er det opplagt at ho vil ende opp med å bli mobba igjen, akkurat som før...!"
"Mamma, vær så snill, stoppa...
"Hald kjeft! "Ryosaku-san" Mieko... har ikkje tru på nokon mann sidan den tida og har ikkje hatt ein einaste kjæreste. Det er alt ditt eige skuld!"
Tokiko skreik, greip Ryosaku for kragen med begge hendene og riste han voldsomt fram og tilbake.
"Du må be om unnskyldning! Kom og fall på knæ og be Mieko om unnskyld! Kom ihåg dei hjerteløse, hjerteløse handlingane du gjorde".
"Stopp det!"
I det øyeblikket kom faren til Mieko ut med eit strengt anletet, og han hadde stilleg sett på kva som hende frå bakrommet.
