Kapittel 84
"Mieko-chan, eg har ei kjensle av deg. Eg er lei for det som skjedde. Det har alltid vore vanskeleg for deg, og du har hatt vondt. De må tilgje meg".
"Nei, det har eg ikkje. Eg kan ikkje hugse noko slikt. Eg kan berre hugsa om dei glade minnene eg hadde med Ryosaku-kun. Eg var så glad. Fordi, Ryosaku-kun, du elskar meg alltid og tok vare på meg, ikkje sant? Så det finst ikkje noko vondt i minnen mine med Ryosaku-kun".
"Mieko-chan... du ...!"
Då Ryosaku høyrde Miekos venlege ord om omtanke for han, byrja tårer å flyta utan at han skjøna det, og han klemte Mieko endå sterkare.
"Ryosaku-kun"...
Som om ho svara på kjærleiken til Ryosaku, la Mieko hovudet sitt på skulderen hans... og før dei visste det, delte dei to eit lidenskapleg kyss.
Miekos far smilte, prøvde å ikkje merka det, og gjekk stille inn i bakrommet.
"... Ryosaku-kun, eg er lei for det. Eg har vore her mange gonger i løpet av Obon-ferien. Men, veit du, mor mi varnar meg sterkt mot å bli involvert med deg, Ryosaku-kun. Eg vil ikkje snakke om han lenger, og eg vil aldri treffe han igjen".
"Eg skjønar... Eg er lei for det. Eg visste ikkje at eg hadde gjort Mieko so lett å forstå.
"Nei, det er ikkje det. Eg har alltid vore ein stor bråkmakar for mamma mi, så eg ville ikkje gjera henne meir stresset. Og far min sa til meg at eg skulle vere tålmodig, fordi han visste at ein dag ville Ryosaku-kun koma og sjå meg. Og akkurat som far min sa, kom Ryosaku-kun for å sjå meg i dag. Takk så mykje".
"Bekla for å la deg vente, Mieko-chan... Eg forlater deg aldri igjen. Eg gjev deg ikkje til nokon!"
