Kapittel 82
Då den lange mannen møtte Ryosaku med augene, gav han han eit forfriskande, mildt smil som synte ut til å blåsa gjennom graslandet.
"Du er Takada Ryosaku-kun, ikkje sant? Eg er glad du kom. Eg trudde at ein dag kom du hit. Det var eit godt tidspunkt".
Han sa glade, og la handa si på skulderen til Ryosaku.
"Kona mi, Tokiko, hatar deg. Ho hatar deg med heile hjartet. Svigermor mi òg. Mor hennar, Yamada Setsu, er òg død. Dei har nettopp halde gravferda hennar".
"Eh, Setsu-san ...?"
Vi kom til Y-byen denne gongen for å delta i gravferda hennar. Funeralen er no over utan problem. Vi kjem nok aldri til å komme til Y-byen igjen. Så, Ryosaku-kun, kanskje det var skjebne å koma hit i dag".
Ryosaku trudde det.
(Så dette er faren til Mieko-chan) Det er eit vakkert og fint smil, som er så kjekt. Det kjennast som om heile kroppen min er pakka inn i dei mjuke fjørene hans... Mieko-chan vart oppdratt av ein så sjarmerande og fantastisk far...)
"Ryosaku-kun, kona mi... er no på eit møte på samfunnet center. No er det perfekt tid for deg å treffe Mieko igjen... Mieko er i dette huset, på bakrommet. Eg ringer henne, så vær så snill og vent her".
Etter å ha sagt det til Ryosaku, snudde faren til Mieko seg og forsvann inn i bakrommet.
Brått, frå baksidan av rommet, kom det fram ei høg, slank, attraktiv vakker jente med flytande langt hår.
