Kapittel 79
"... Ryosaku-kun, eg er lei for det. Eg har gjort noko dumt".
Rika såg ned og sa, og heldt på å anda.
"Nei, det er fint. Rika, viss du ikkje har noko imot, høyr her.
"Kva er historia din?"
"... Rika, du veit kanskje ikkje så mykje om det, men eg og desse jentene, vi var saman på eit tidspunkt i livet vårt. Kan eg snakka med deg?"
"Ja, det er eg. Eg... Eg vil vita alt om Ryosaku-kun. Vær så snill, sei det til meg".
Ryosaku fortalde i detalj om alt som hadde hendt sidan han og Mieko først møtte til i dag, inkludert sambandet hans med Lisa.
"... Ryosaku-kun, eg er lei for det. Eg visste ikkje at noko slikt hadde skjedd med deg, så eg gav Ryosaku-kun skulda den gongen etter skulen... "
"Det er greit. Rika-chan var verkeleg uroleg for meg. Eg var... glad. Lisa-chan heldt fram med å støtte meg. Men... Men ho var yngre enn meg. For å vera ærleg, ville eg ha ei ven på same alder som Rika-chan.
Du er ein ven eg kan lita på, ein eg kan opne meg for. Lisa-chan var ærleg og snill, men eg trur ho alltid vil vere som ein yngre syster for meg. Ho vil sikkert ikkje vere samde om ho høyrer dette... "
"Nei, det er ikkje sant. Risa-chan burde vita om den sanne godheita til Ryosaku-kun. Er det difor ho trekt til Ryosaku-kun...? Kanskje Mieko-chan er no... Kanskje ho ikkje har det best med Ryosaku-kun, men... Eg er sikker på at ho kjem til å forstå kva du føler når tida kjem. Det er vanskeleg for familien hennar. Eg trur...
"... Trass alt, det er Rika-chan. Du forsto meg rett og slett. Eg ... Eg trur ikkje eg kan glemme dei to jentene. Men Rika-chan... Takk så mykje for at de brydde dykk om meg og høyrde på meg til slutt, sjølv om det hadde vore for vanskeleg for nokon annan å høyra. Eg skulle ønske eg hadde sagt det til Rika-chan før.
... Før Lisa-chan og eg vart vener. "
"Ryosaku-kun"...
"Rika-chan, dette er kanskje ei dum forespørsel, men... om du ikkje har noko imot det, vil du gjerne lytte til meg igjen?"
"Ja, det er den eg er!" Sjølvsagt. Sjølv om Ryosaku-kun tenkjer på Mieko-chan eller Lisa-chan, så er det greit. Eg... Eg elskar Ryosaku-kun, som er så rein, varm og snill, meir enn nokon annan... Eg elskar deg. Eg vil ikkje at du skal gå ut med meg... Eg seier ikkje slike egoistiske ting. Det er så lettare å vere saman med Ryosaku-kun. Bara det å vere med deg gjer meg så glad. "
"Rika-chan"... "Rika-chan, ikkje sant".
Då Ryosaku høyrde det, kom han i hug at Lisa hadde sagt noko liknande til han ein gong.
"... Ryosaku-kun, takk så mykje for i dag. Det var verkeleg moro. Vil du snakke med meg igjen?"
"Ja, det er eg. La oss snakka om det ein annan gong. Vel då, Rika-chan, eg gjev deg ein tur på sykkelen min. Eg vil ta deg med heim".
Rika gjekk på baksidan av sykkelen til Ryosaku igjen... og ho klemte han tynnare enn før ho kom hit, armarne hennar var om livet til Ryosaku. Og ho sa, "Men du veit kva. Det funkar ikkje for meg å fortsette med dette
(... Åh, det luktar så godt. Ryosaku-kun, du luktar så godt. Eg... Eg vil vera slik for alltid. Ryosaku-kun, for evig og alltid. Åh, Ryosaku-kun..."）
