Kapittel 78
"... Ryosaku-kun, kva er det som har skjedd?"
"Nei, det er ingenting. Eg var berre forvirra".
"Disse jentene"...
"Eg trur ikkje det".
"Bilden på skrivebordet... tenkjer du på jentene på bildet?"
"......"
"Eg føler nostalgi, barnet mitt til høgre. Eg lurar på kor mange år det har gått sidan barnet vart overført til ein annan grunnskulle... Barnet som var det første som leika med Ryosaku-kun... var så søtt. Eg tenkte alltid at eg aldri kunne konkurrera med henne".
"Rika-chan ... "
"... Ho er eit mystisk barn. Eg trur det var det same for Ryosaku-kun, men når eg såg henne, følte eg meg glad... og på ein måte, veldig nostalgisk... Eg følgde ei trist kjensle".
"Rika-chan, det er"...
"Eg er sikker på at det er barnas naturlege sjarm. Ryosaku-kun og barnet sprang forbi meg rett framfor meg, og eg følte meg nostalgisk".
"......."
"No som den jenta er borte, kom den andre jenta godt ut med Ryosaku-kun, ikkje sant? Ho var ei veldig fin jente, ikkje sant? Kvar er ho no?"
"Ho er i ein by som heiter Kamishihoro-cho i Hokkaido. Eg har ikkje sett ho sidan".
"... Det er rett. Ryosaku-kun er òg ein sær mann".
"Kva er det med meg? "
"Ja, det er eg. Alle jentene som møtte Ryosaku-kun vart forelska i deg, gjorde dei ikkje det? Eg med".
"Rika-chan ... "
"Ryosaku-kun...du luktar verkeleg bra"...
"Det er sant, du merkar det ikkje? Eg veit ikkje kva eg skal seie... Det er så forfriskande duft... Ja, det er som grønt i grønt, som når det blåser gjennom hjartet mitt. Dei jentene... sa dei ikkje det til Ryosaku?
"... Nei, det har eg ikkje. Dei jentene har aldri sagt noko slikt til meg".
"Eg skjønar... Eg er sikker på at borna hadde same lukt som Ryosaku-kun...? Så kanskje var det verken dei eller Ryosaku-kun som merka det".
Ryosaku var overraska.
For det første kunne han ikkje tru at han spreidde ut ein slik "duft"... og at ein slik "duft" ikkje berre spreidde ut frå Mieko men òg frå Lisa...!
Ryosaku hadde tidlegare trudd at Lisa ikkje hadde den same "lukta" som Mieko, men det var eigentleg hans eigen store illusjon.
Han merka det berre ikkje fordi han lukta akkurat som dei.
I Miekos tilfelle var den naturlege "duften" så sterk at ho langt overgjekk den forfriskjande "duften" til Ryosaku og Lisa, og gjorde "duften" deira mindre merkbar.
"Ah... det luktar så godt. Eg vil halde fram med dette for evig og alltid".
sa ho, og la hovudet sitt på skulderen til Ryosaku.
"Rika-chan ..."
Så, plutseleg, støytte Rika Ryosaku ned på senga hans, og ho la andletet sitt nært Ryosaku sitt...så nær at han kunne føle pusten hennar, og ho viska søtt til Ryosaku.
"... Eg elskar deg, Ryosaku. Vær så snill, kyss meg".
"Nei, Rika-chan. Vi er framleis..."
"Kvifor? Ikkje meg? Liker du desse jentene meir? Vel, eg er berre så glad".
Andet hennar Rika når leppene til Ryosaku... Dei fuktige leppene til Rika er i ferd med å røra henne, akkurat no...!
Det var ein som banka på døra til rommet hans, og røysta til moren til Ryosaku kalla på dei.
Dei to skunda seg ut av senga, reiste seg, og ordna opp kleda sine som hadde vore i uorden.
"Eg har med meg litt snacks og juice. Åh, ikkje sant. Kva er det som skjer? De er alle forvirra".
"... Nei, det er ikkje noko. Takk, mor. Når vi er ferdige med å eta, kjem eg med tallerkenane ned".
Medan Ryosaku tala, gjekk mora hans ned trappen.
