Kapittel 8
Frå den dagen av var Ryosaku opptatt av barnet.
Sjølv når han les på biblioteket, finn han det vanskeleg å halda sinnet på bøker.
Forutan han og Oyama, sjølvsagt, kjem fleire studentar hit.
Dei nyleg innskrivne studentane på første året byrja òg å koma hit og dit for å lesa bilderbøker.
Men ho kom ikkje på biblioteket før etter ei lang tid.
Ei livlig jente, ho hang mest ut med dei nye venene sine på skolegarden.
Biblioteket låg rett over det nye første klasserommet... med andre ord, på den austlege enden av andre etasje.
Når han såg ut av vinduet der, kunne han sjå ein brei skolegård.
På den austlege enden av gårdsplassen stod det horisontale barer side om side, og lågre klassar spelte ofte rundt dei.
Barn i mellom- og øvre klasse kjem ikkje til dette området særs ofte.
Ryosaku lukka sci-fi boka han las, reiste seg og gjekk rundt i det store biblioteket for ei stund, og då han brått såg ut gjennom vindauget, såg han figuren av barnet nær den nederste, horisontale linja.
Det var litt anna enn frisyren hennar på inngangsceremonien... han kunne sjå det med ein gong.
Han såg på rørslene til barnet med fascinasjon ei stund, men då ei jente gjekk forbi bak han, kom han plutseleg til fornuft og skunda seg tilbake til den stengde science fiction boka si.
Kanskje var det fordi han ikkje ville at me skulle få vita kven han var, og kanskje fordi han ville gjemme kva han gjorde.
Ryosaku kunne ikkje lenger fordype seg i innhaldet i science fiction.
"Eg vil vera ven med den jenta"...
Han var verkeleg opprømt.
