Kapittel 75
Det vart vedteke at den gamle bygningen til K Grunnleg skule skulle rivast like før starten på det nye skolesetåret.
Skulen skulle rivast etter at det hadde vorte utført arbeid for å transportera utstyr og andre naudsynte gjenstandar til den nye skulbygningen i sommarferien, når borna ikkje var på skulen.
Og endeleg, morgonen etter at bygningen blei rivne... Ryosaku såg litt nervøs ut då han steig på sykkelen sin og gjekk rett mot den gamle skulen til K Grunnleg skule.
Fleire store tunge maskinar og vasskanon lastebilar var allereie parkert der for å arbeide. Området nord for skullegarden, nær skolbygningen, var avgrensa med farga keglar og skiljebarer, slik at det ikkje var tilgjengeleg for allmenna.
Ein stor mengd arbeidarar med gule hjelmar var allereie i standby, klar til å byrja rivingararbeid når som helst.
Sidan det var ein søndag, hadde det allereie samla seg mange menneske på gårdsplassen for å sjå på, då Ryosaku kom til skulen.
Tidlegare klassekameratar, lærarar, og dei søte juniørane som ein gong dyrka Ryosaku og kalla han "Skole lunsjbror" var òg i sirkelen av tilskuarar.
Fire år har gått sidan då.
... På den tida var dei mykje yngre enn Ryosaku, men no er dei i sitt femte år.
Den ungen som spelte med Ryosaku på pause... og den ungen.
Dei veks alle like og blir høgare.
Nokre av borna hadde vakse opp til det punktet der dei ikkje skilde seg mykje frå høgda til Ryosaku.
Ryosaku kjende igjen ei jente i sirkelen av folk.
Ho var den søte jenta som alltid leika med Ryosaku på fritida, og medan dei andre borna gjekk frå Ryosaku ein etter ein, vart ho verande der til det siste.
Ho hadde òg vorte lengre, andletet og håret hennar var meir modent enn før, og det var ein kjekk gutt ved sida av henne som såg ut til å vera kjæresten hennar.
Dei to klemte skuldra til kvarandre.
Så langt Ryosaku kunne sjå, såg dei ut som det "ideelle grunnskollærarparet".
Ryosaku var fylt av glede og emosjon at jenta hadde funne ein uerstatteleg "partner" akkurat som han før.
Og han kom òg i hug dei mange fine og morsomme minnene han hadde med Mieko og Lisa i fortida.
Ryosaku såg seg sjølv som uendeleg lykkelig i det fredelege tilhøvet deira.
Akkurat då han var svevd av ei drømmende kjensle av lykke, tok nokon bakfrå han på høgre skulderen med ein finger.
Då Ryosaku såg attende, var personen bak han Rika Toyama, hans tidlegare klassekamerat frå K Grunnleg skule.
