Kapittel 74
Med ein ny besluttsomhet i hjartet sitt, byrja Ryosaku å gå framover.
Tida gjekk igjen... han var no ein førsteårsstudent.
Ettersom "The state of humanity" rundt Ryosaku endra seg dramatisk, hans alma mater, K Grunnleg skule, gjekk òg gjennom store endringar.
Bygginga av den nye skulbygningen, som hadde vore suspendert på grunn av langvarige tvister mellom landeigaren og byen, gjekk endeleg framover året før, og dagen for fullføringa blei feira i juli 1986.
Nokre gonger etter at K Grunnleg skule var ferdig, gjekk Ryosaku for å sjå han.
Her stod det ein moderne, rein og praktfull bygning, som likna ein vit herregård i vestleg stil, høg og stolt av storleiken sin på ein plass som ein gong var øydelagd og overkrevne med gras.
(Mine juniorar er verkeleg velsigna med å kunne studera i ein så vakker og storslått skolebygning... Den gamle skulbygningen vår hadde mange lekkasjer og knarrande golv.
Ryosaku tok òg eit blikk på den gamle skulen deira, der han brukte tid med Mieko og Lisa.
Sjølv om han såg på det frå langt avstand, kunne han nesten sjå skadene som skulbygningen hadde hatt på grunn av at han hadde vore utsett for element i over hundre år.
Frå Meiji-tida til Showa-tida, har det gamle universitetet deira vakta over mange studentar og verna dei i regn og vind.
Og dei var så snille til å flytta studentane sine frå alma mater til ein ny stad.
Det var eit varmt hus, fullt med minne og familiaritet for dei.
Om ei lita stund vil han forsvinne frå Ryosaku.
Ryosaku bestemte at han ville koma hit den dagen denne nostalgiske skulbygningen skulle rivast, uansett kva som hende.
... Og han gjekk tilbake til heime, trudde at han ville få sjå den skodespelaren, når han kom heim igjen.
