Kapittel 6
I april blei Ryosaku ein femtemann.
Det var i 1981.
Frå dette året og utover fekk Ryosaku gradvis lov til å sjå program på Commercial Broadcasting, ein kommersiell kringkastar.
Det var fordi han gjekk på skule, fordi han fekk gode karakterer.
For Ryosaku, som voks opp med å sjå NHK heile livet sitt, var det likevel for tidleg for han å sjå ekstreme varieté-show.
Men i motsetnad til dei pedagogiske programmene han såg på heile tida, er det òg reklame på kommersielle kringkastarar.
Ryosaku var ikkje berre fengsla av dei kommersielle produktane, men òg av det grøne og vakre landskapet i bakgrunnen til reklamane.
Reklamene på denne tida var heilt ulike frå det låge innholdet i dagens forsikrings-, bolig- og underhaldningsbransjer som siktar mot å få eit godt rykte, og dei fleste av dei var forfriskande.
Alle parkeringsplassane på reklamen var perfekte. Dei var fulle av naturen, fulle av årstider.
Han likte særleg reklamane for brus som cola.
Særleg ferskleiken til desse reklamane, som blei sendt om sommaren, saman med dei sterke minnene frå det året, vil bli verande i hjartet til Ryosaku som eit uforglemmeleg bilete lenge til.
Ryosaku vart òg forelskad i songen til Seiko Matsumoto, som hadde gjort debuten si året før.
Ho debuterte som ein stor nykomar, og sidan 1980 har ho gjeve ut hitlåtar ein etter ein, og har ofte vore eit samtaleemne blant barn som kjem til abacus-skulen hennar.
Ryosaku, som var svolten etter informasjon, kunne ikkje unngå å høyra eit slikt stimulerande tema.
Songen til Seiko hadde tekster som var fulle av årstid.
Ei vakker røyst, dei flotte tekstane... og skjønnheten til Seiko.
Om det er vår eller sommar, haust eller vinter... blir dei forfriskjande teksta og melodiane fulle av årstidsmot og emosjonelle kjensler til eit viktig element som støttar dei dyrebare minnene til Ryosaku bak kulissene.
For å avsluta, 1981 var eit spesielt år for Ryosaku.
Eg, forteljaren, vil prøve å forklare det heile, skritt for skritt.
