Kapittel 5
I mellomtiden dukka det opp eit barn blant klassekameratane som kalla Ryosaku med kallenavnet "Pissande gut".
Og det har blitt noko av eit sterkt "Nei, eg er ikkje her" i klassa.
Eg er sikker på at det er fordi han no må gå på toaletten oftere enn før.
Sjølvsagt var det ingen som kalla han det, men han fekk kjennskap til Ryosaku gjennom ein av klassekameratane sine.
... Hr. Takada, du blir kalla "Pissande gut".
Den personen som lærte han dette var ein gut som heitte Sigeharu Oyama, eit år yngre enn han.
Oyama visste frå klasselæraren sin at Ryosaku brukte toalettet mykje.
Faktisk hadde Oyama-pojken òg vanskar med å urinere.
Frå ein tidleg alder hadde han ein tendens til å pissa.
Oyama hadde ikkje eit unormalt høgt antal gonger som Ryosaku, men fordi han var fødd svak i musklane i blæren og urinveiene, sjølv om han hadde trang til å urinera, kunne han ikkje koma i tid til å gå på toalettet. Det var eit problem at han ville gjera det.
Og slik som Ryosaku fekk ein spesiell plass i bakerste hjørne av klassa, hadde Oyama òg ein spesiell plass i sitt eige klasselok.
Oyamas klasselærar sa til han at det var ein eldre student som deg som var uroleg for å pissa, så han treng ikkje å bekymra seg for det så mykje.
Ryosaku takka oppriktig denne "kameraaten" for å ha gjeve han verdifull informasjon.
Som Ryosaku var Oyama ein einsameleg person i klassen, og det var ein felles nemnar som han ikkje hadde ein einaste ven, men dette førte ikkje til eit djupare forhold mellom dei to.
Oyama brukte mesteparten av pausen sin åleine i eit hjørne på skolegarden, og baska seg i sola.
Som ein gamal mann...
Det var ikkje lenge før han òg byrja å gå på biblioteket til Rjosaku.
Då dei møtte kvarandre med auge, bøygde dei seg lett... slik var det i sambandet deira.
Verken Ryosaku eller Oyama sat ved det same bordet, og endå mindre ved sida av kvarandre.
Sjølv om dei anerkjende og respekterte kvarandre, var dei forsiktige med å ikkje våga seg inn i "verda" til den andre.
