Kapittel 53-3
Etter å ha lese så langt, innsåg Ryosaku at lærar Suzuki skreiv dette brevet for han sjølv om ho ikkje følde seg godt.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
"Minegishi-san såg glatt ut kvar dag. Og Ryosaku-kun òg.
Ryosaku-kun, du har vore åleine heile tida, ikkje sant?
Eg var redd lenge. Eg lurar på om Ryosaku-kun vil kunne stå ut med den sosiale uroen når han går ut åleine utan å kunne ha det bra med klassekameratane sine og til slutt går inn i den vaksne verda.
På den tida, Minegishi-san viste seg framfor Ryosaku-kun.
For meg var ho Ryosaku-kun sin "frelsar".
Ryosaku-kun, då du var med Minegishi-san, såg du veldig levande ut, og i motsetning til før, hadde du eit lyst, unettferdig smil på ansiktet ditt.
Du og Minegishi-san såg verkeleg glade ut... Om de to held fram med å elske kvarandre, vil ho endeleg, som Minegishi sa, bli kona til Ryosaku og gifta seg med deg. Eg følte at Minegishi-san ville byggja ei lykkelig familie.
Men skjebnen er ei grusam ting.
"Monsteret" som var i besittelse av Ryosaku-kun... skar hjå deg og Minegishi-san utan miskunn.
Til og med i dette øyeblikket veit eg ikkje kva som skjedde mellom dykk to.
Men frå Minegishi-san si atferd og ord etterpå, konkluderte eg at noko hadde gått galt, og at historia hadde endra seg til ei trist historie.
Eg er sikker på at det akkurat då skjedde noko rart med sinnet til Ryosaku-kun. "
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Etter å ha lese så langt innsåg Ryosaku igjen kor mykje læraren hans brydde seg om han og hadde vakta over han.
Og sjølvsagt, med Mieko...
