Kapittel 53-1
Inne i bussen var dei andre klassen, den nye klasselæraren Yuriko Mizuki, Ryosaku, ei ung kvinneleg bussguide, og bussføraren.
Studentane i andre året snakka og hadde det gøy på sin eigen måte, men det hadde ikkje den gøy atmosfære som ein" utflukt".
Denne reisa hadde eit element av ein "utflukt", då dei vitja turistattrekk i by A, der læraren Suzuki vart fødd, og åt lunsj på ein "Soba-Restaurang". Det var likevel klårt at hovudmålet var å "besøke grava til læraren Suzuki".
Ikkje eit einaste barn hadde det moro.
Ryosaku var i ferd med å lesa ferdig brevet til læraren sin medan han var på bussen, så han valde å sitja på baksida og tok ein einsam stilling.
Frå no av ser han kvar einskild liten gutt som sit der. Miekos nære vener og resten av gruppa... er alle opptekne av å minnast den venlege læraren Suzuki.
Då dei først fekk høyra at Suzuki hadde døydd, vart alle nedtrykte, og mange av dei gret når dei fekk høve til det på skolen og i klasserommet. Det var ein vakker, roleg atmosfære inne i bussen.
Då bussen kom ut på motorveien og landskapet vart einfaldig, tok Ryosaku brevet ut frå læraren sin og skar forsiktig av toppen horisontalt, og var forsiktig med å ikkje slita brevet inne.
Det Ryosaku såg var den nostalgiske handskriften til læraren sin, skriven med ein fjäderpenn.
