Kapittel 48
Årets equinox... Den 23. september 1982 var høsttida og ein fridag.
Denne dagen var det planlagt ei "bussreise" mellom dei nåværende andreårsstudentane, som var nærast knytte til Suzuki.
Det var fordi alle dei andre klassande hadde gjort sitt beste på sin eigen måte for Suzuki, som hadde ta vare på henne før ho døydde, så brevet dei hadde skrive til henne, vart levert til læraren heime for denne dagen. Dei skulle gje henne det direkte med eigne hender.
Og det var òg grunnen til at dei vitja kyrkjelyden til 'D-tempelet' der Suzuki-læraren var gravlagd, og "sammenføra seg" med denne venlege læraren.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Dagen før høsttida blei Ryosaku kalla til rektorskontoret etter skulen.
Då han banka på og gjekk inn i rommet, laga den nye rektoren, læraren Nakano, Ryosaku ein kopp te og til og med gav han han søtsaker han hadde laga.
Den avslappne læraren tilbød Ryosaku te og søtsaker, og medan han sjølv nibbla på ein riskrekker, tala han til Ryosaku.
"... Ryosaku-kun. Eg har høyrt mykje om deg frå Suzuki. Ho var ein av studentane mine. Ho var ei veldig ærleg og smart jente, og var snill mot venene sine... ho var elska av alle. Ho var velkjende. A Grunnleg skule der ho sist arbeidde var òg alma mater hennar".
Som Ryosaku sa det, synte det ut som om rektorens blikk stirra bort i avstand, fylt med nostalgiske minner... Han såg den milde "minninga" til læraren Suzuki, fylt med djup kjærleik, mot han. Det følgde ut som... det følgde ut som...
"Yoshiko-kun... var min stolte elev. Ho var eit så fint barn at ho aldri følt seg flau uansett kvar eg sende henne. Då eg fekk høyra at ho skulle bli "lærar", som meg... Eg tenkte, "Vel, det er den perfekte jobben for henne". Eg er sikker på at Yoshiko-kun vil føra alle borna ho møter til eit lykkelig liv. "
Ryosaku fekk igjen vita om den underfulle personlegdomen til Suzuki gjennom forstandarens foredrag, og uttrykte igjen sin takknemlighet til Gud for at han fekk møta ein så underbar lærar.
"... Eg var så heldig!"
Han følde det djupt.
