Kapittel 47
Ryosaku har blitt kjend med klassekameratane sine og lever eit lyst og energisk liv. Som om dei einsame dagane før hadde vore ei løgn.
Då Suzuki døydde var han redd for at Mieko kunne ha døydd saman med han.
Men han kom i hug " kroppstemperaturen " på venstre handa hennar, og sjølv om han ikkje kunne møta henne enno, følde han sterkt nærværet hennar.
(... Eg er sikker på at Mieko-chan har det bra. Det er slik eg føler det.）
Ryosaku kom då i hug at i den draumen rørte Miekos leppar seg lett, og prøvde å fortelje han noko.
Mieko må ha hatt ei forvitring om at den omtankelege og venlege Suzuki, som var klasselæraren hennar, kom til ein ende... og ho må ha prøvd å overføra det til Ryosaku.
Samstundes innsåg Ryosaku at han ikkje lenger kunne motta "boordet som kunngjer Miekos helbredelse" frå lærar Suzuki.
Men sjølv om Ryosaku no er i ein så håplaus situasjon, har han ei sterk tru på at han definitivt vil kunne treffe Mieko ein dag... og kvar dag legg han ein glimt av håp i den moglegheita. Og han levde kvar dag med eit positivt utsyn.
