Kapittel 46
Dagen etter Tanabata-festivalen, torsdag den åttende, er det vedteke ei "spesiell skullestenging".
Denne dagen var ein viktig dag for alle på K Grunnleg skule for å sørgja for Suzuki, som døydde dagen før.
Sidan dagen etter, fredag den niande, var "Foundation Day", var selskapet stengt til mandag den tolvte.
Rektoren var borte frå skulen heile tida for å delta i begravelsesseremonien til Suzuki.
I løpet av den tida var vicedirektøren på K Grunnleg skule som fungerande sjef.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Suzuki blei kremert og gravlagd på kyrkjelyden til "D-tempelet" i byen A, som var hans siste jobb og hjemby.
Rektoren på skulen, som var med på gravferda, døydde plutseleg av hjertestop nokre få dagar etter gravferda på grunn av forverring av den kroniske diabetesen hans og stressen han hadde hatt. Det var som om han følgde skjebnen til Suzuki.
Med den plutselege bortgangen til ein lærar som var djupt kjend med studentane, vart heile K Grunnleg skule fylt med ubeskriveleg angst og ein usikkert frykt.
Som ny rektor, blir rektoren for "A Grunnleg skule", som var den nye oppgåva til Suzuki, særleg tilsett til K Grunnleg skule.
Denne rektoren var ein av Suzuki sine tidlege klasselærarar på grunnskolen, og han var òg den mest respekterte læraren hennar.
For K Grunnleg skule, der de emosjonelle sårene til alle studentar og ansatte enno ikkje er lækte, var det ingen som var meir egnet til å bli ny rektor enn denne personen.
Rektor Nakano har elska og verdsett lærar Suzuki som sitt eige barn. Då han tok opp stillinga si på K Grunnleg skule, sende han oppmuntring til dei utmattede borna og lærarane ved kvart møte om morgonen. Han frelste borna og lærarane på K Grunnleg skule med det milde blikket sitt og den same djupe kjærleiken og medkjensla han hadde då han oppfleidde Suzuki.
Som eg hadde venta, var det rektor Nakano. Suzuki, som òg hadde karakter, hadde stor tillit til han, og i mange år hadde ho gjeve han livet sitt i fred.
Barna og lærarane, som hadde høyrt om den nye rektorens evner og hans "absolute verdi" som menneske, helbredde allereie dei emosjonelle sårene sine. Dei var i stand til å gå tilbake til sitt normale daglege liv.
