Kapittel 45
Tanabata-staden er omgjeve av ein varm og mjuk atmosfære.
Då, plutseleg, kom rektoren og assistenten, både nervøse og blekne i utseendet, inn i treningsstaden og klatret opp på podiet på vestsida av bygningen.
"Alle···!"
Rektor kallar ut i mikrofonen.
"Eg fekk ein telefonsamtale frå Suzuki-læraren. Suzuki-læraren, som eg og alle andre elskar, fall bort i heimen hennar denne morgonen og døydde".
"Eeeee!!"
Skrik og skrik frå barn ekka gjennom salen.
"Alle, vær så snill, ver stille!!"
Det var ein skrikande vass-forstandar... og han gjorde både barn og lærarar urolege.
Rektorn held fram.
"Lærar Suzuki har hengt seg til denne K Grunnleg skule i lang tid... som ei "mor" til kvar og eit barn, har ho alltid vakta over henne varm og venleg... vakta henne... Eg er leiaren din.
Etter å ha sagt det, fall rektoren på kne i skuffelse og braut ut i tårer. Han vart brått ført ut av salen av to lærarar som støtta han på begge sider.
Statsforstandaren held fram.
"Fra no av blir alle born sendt heim frå skulen samstundes".
Men ingen ville forlate salen.
Ryosaku og dei andre elevane i sjette klasse, så vel som dei som no går i femte klasse og yngre, klemte kvarandre på skulderen og gret.
Mange barn var så sjokkerte at dei sette seg på golvet og heldt fram med å gråta, utan å kunne stå opp.
"Meister, eg er leiaren din. Lærar Suzuki... kvifor...? Kvifor døydde du?"
"Lat oss ikkje bli att, læraren min".
"Meister, eg er leiaren din. Eg vil sjå deg. Eg vil sjå deg, akkurat no. Lærar ... "
Dei førsteårsstudentane, som ikkje fekk møta Suzuki, gret òg. Dei vart rørde av kjenslene sine til den kjære læraren sin.
