Kapittel 37
... Kor lang tid har det gått?
Ryosaku vakna opp med halvparten av andletet og venstrearmen på jorda nær skolegaten der han hadde falle.
Eg hadde sandkorn på skulen som klistra seg inn i andletet mitt, og det gjorde vondt på baksida av venstre handa mi.
Han pussa dei av seg og snudde sakte på hovudet sitt som enno gjorde vondt for å sjå seg omkring.
... Men det var ingen andre på gardet enn Ryosaku.
Ikkje berre det, men det var ikkje noko teikn på nokon inne i bygningen.
(... Kva i all verden tyder det?
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Etter at han hadde gått til grunne kunne Ryosaku høyrde røystene til klassekameratane sine og den nye klasselæraren hans som sprang mot han, og var redde for han.
... Til og med lyden av ei ambulanse sirene kan høyrast i det fjerne.
Men likevel... var det eit totalt tomrum rundt han.
Han kan ikkje føle på nokon.
Sjølv om Ryosaku blei angripen av ei ubeskriveleg angst, ville han koma ut av denne uhyggelege situasjonen som omga han så snart som mogleg.
Så, usett, gjekk han ut av skolegaten og vandra ned den vanlege vegen til skulen.
Det Ryosaku såg der var... "bakutsjået" av den nostalgiske jenta.
