Kapittel 27
På dagen for uteksamininga.
Gymnastiksalen der seremonien blei halden var full av ikkje berre barn og lærarar, men òg mange foreldre og folk som var involvert i seremonien.
Ryosaku følde ein uutholdeleg smerte i "støyen frå folkemengda", som var særs høgt og anna enn støyen frå dagen før.
I tillegg er det luktar frå andre som Ryosaku vanlegvis ikkje kan lukta... Den kunstige lukta av parfym som foreldra hans la på huden hans, den svimjande lukta av hårpomade, og kjensla av einsemd. Den bitre og ekstremt ubehagelege lukta av insektdrepingsmiddel som kom frå draktene som hadde vorte trekt ut av garderoba gjorde det altfor overfylte og kjedelege innsida av museet til eit enda meir uutholdeleg miljø for Ryosaku.
Før han visste ordet av det, gjekk Ryosaku rundt i salen, som var full av ein følelse av å vera innslutt, på leit etter den nostalgiske "Miekos lukt".
"Mieko-chan... er ikkje der. Ho finst ikkje nokon stad".
Ryosaku vendte då auga til området der studentar i første året høfleg hadde sett seg i sete sine.
... Det finst ingen Miekos "duft" her heller.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Då Ryosaku tok plass på sin tildelte plass langt til venstre, byrja hjartet hans brått å slå fortare.
Andinga hans vart stadig vanskelegare, og lemene hans byrja å skjelva.
Auga til Ryosaku strålar eit tomt lys, akkurat som "den gongen", og så byrjar dei å bli skumle.
"Nei, eg føler meg lett svimjen"...
Ryosaku finn på eit teikn som viser at det hatfulle "monstret" som landet på skulderen hans då, har byrja å dukka opp igjen.
Ryosaku grimaserer då av smerte medan han gradvis blir større.
Akkurat då Ryosaku var i ferd med å bli fanga av monsteret, blei høgre handa til nokon forsiktig plassert på venstre skulderen til Ryosaku.
I sin uklare sinnstilstand snudde Ryosaku seg om og såg lærar Suzuki som smilte roleg til han.
(... Ryosaku-kun, det er greit. Eg kjem til å kjempa mot deg.
Det milde og mektige budskapet til læraren nådde heilt visst det utmattede hjartet til Ryosaku.
Då læraren tok plass, var Ryosakus urovekkjande "tilstand" blitt den rolege tilstanden han hadde vore i før han kom inn i dette rommet.
... "Monsteret" er borte.
Ryosaku blei frelst i går... og i dag igjen av den varme og kjærlege Suzuki-læraren sin som melte isen.
