Kapittel 21
Etter å ha grått ei stund sa ho: "Eg går heim". Eg sa til ho, "Eg ringer nokon heime og seier at dei skal hente deg". Så, utan å seie eit ord, såg ho meg i augo. Ho forlot sykepleiarens kontor usett. "
Ryosaku, som knytte knytnevene sine tett, høyrde nøye på orda til læraren Suzuki.
Ved inngangen sa eg: "Eg kjem til å gå med deg heim". Men ho gjekk bortover hovuddøren og såg ikkje på meg. Ho forsatte med ein gong på eit bord, på eit bord med ein gong på eit bord, Ho gjekk heile vegen dit, og ho... ho stansa der. "
Suzuki peika ut vinduet...det var der Ryosaku behandla henne kald den dagen då ho sprang mot han med eit smil på andletet.
"Så såg ho opp på andre etasje i skolebygningen, rett rundt klasserommet til femte klasse, og brast ut i gråt igjen, utan å blinka. Og så, medan ho tørka bort tårene sine, gjekk ho mot skolegaten. Ho såg einsam ut når ho såg attende igjen og attende. Det einaste eg kunne gjera var å sjå tilbake på ho, i stilte. "
Ryosaku høyrde på, kroppen hans skjelv som han følde tyngden av skuld over det faktum at hans hjartelege handling hadde såra Mieko og utan miskunn trampet på den beskedne kjærleiken hennar til han.
