Kapittel 17
Ryosaku går rundt på skulen.
Kort tid etter kom Mieko fram, og ho leigde seg mot ein horisontalbar. Når ho merkar Ryosaku, spring ho opp til han med sitt vanlege smil. Av ein eller annan grunn er augo hennar raud.
I det augneblikket Ryosaku vendte den tomme blikket sitt mot Mieko, landet "monstret" endeleg på skulderen til Ryosaku.
Noko store endra seg i hjartet hans.
Det var... ei veldig ille og mørk kjensle.
Då tenkte Ryosaku: "La oss vise henne at ho er uroleg. La oss forvirra ho og irritera ho".
"Om ho kjem bort til meg, gjer eg ikkje noko med ho".
Slike vulgære og sadistiske tankar kom inn i sinnet hans...!
Då Mieko smilte som vanleg og prøvde å halda handen til Ryosaku, riste han han til sida og gav Mieko ein blikk som om ho såg på noko "skittleg".
Så, på eit teaterskikk, vendte han føtene sine mot sitt eige klasselok, denne gongen med hovudet nede.
I det øyeblikket Ryosaku tok handa hennar vekk, vart Mieko skremt og trekte seg utan å vilja bak.
Ho forsto ikkje kva som hadde hendt.
Ho var forbløymd og hadde ikkje anna å gjera enn å sjå Ryosaku tilbake.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Under lunsjpausen går Ryosaku til Mieko igjen.
Og Mieko blir behandla akkurat som "Middle Break".
"Ryosaku-kun, er det noko galt?"
Ryosaku støytte igjen Mieko som kom til henne med eit slikt uttrykk.
Om det er andre gongen, er det ikkje lenger ein "feil" eller ein "forbigående galskap".
Det var tydeleg Ryosaku sin "intension".
Mieko, som ikkje kan minna seg at Ryosaku har vore kald mot henne, knytte munnen sin tett og såg på ryggen til Ryosaku med røte auge full av sinne.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Han har lite minne etter det.
Det er berre ein ting... Mieko, som hadde venta på Ryosaku kvar dag då ho kom frå skulen, var ingensteds å sjå på skolegarden den dagen.
Ryosaku kan ikkje eingong hugsa korleis han kom heim.
Redd for det, gjekk han forbi Mieko på vegen til huset hennar... Sjølvsagt huska han ikkje det.
Då han vakna, var det allereie morgon.
