Kapittel 16
Dagen etter skulens kunstfestival.
Ryosaku var framleis sjuk og tvinga seg til å gå på skule. Sjølvsagt, for å sjå den kjære Mieko.
Det er pauser om morgonen for "mid-rest" og "lunsjpause" etter lunsj.
Det var ei røyrsle i klassa i fjerde klasse ved siden av.
Når Ryosaku ser inn, er Shigeharu Oyama omgjeve av alle og blir gjort narr av.
Då eg såg på, stod Oyama der med eit blekt ansikt, og fleire jenter peika på Oyamas våte bukser og lat...!
"Shige-chan, du er ikkje god i det, du er ein fjerde grader og du skal pisse!"
"Oyama! Kor mange gonger må du gjera lekser i eit rom? Ryd det sjølv!"
Orda til ein mannleg klassekamerat som ikkje har noko hjarte, gjennombor hjartet til Oyama.
Ryosaku er i skuld til Oyama for å ha lært han verdifull informasjon. Sidan dess har det ikkje vore samtale mellom dei to, men dei har respektert kvarandre som kameratar som kjemper under same omstende.
Opprinneleg,
"Er ikkje de skammelege?" Han var fødd med denne typen kropp. Korleis ville du ha det om du vart gjort narr av slik!?"
Vanlegvis ville han skjelma ein fjerdeårsstudent, men Ryosaku var annerledes denne dagen.
Sjølv om han ikkje kunne hjelpa med å føle seg uvel, følde han av ein eller annan grunn ikkje behovet for å forsvara Oyama.
Då han såg situasjonen med eigne auge, flykta han frå staden, og ignorerte folkemengda som hadde samla seg etterpå og vispa og håna han.
Ryosaku vart pynta av skuldfølelse for å "latte Oyama døy", men han vende aldri tilbake til fattige Oyama.
Så, med ein mørk kjensle, som ein søvngamlar, gjekk han mot Mieko, som venta i den horisontale baren.
