Kapittel 13
På heimvegen, då Ryosaku såg Miekos hus for første gong, vart han overraska over kor lite det såg ut.
"Fyra menneske bur i eit slikt lite hus"...
Huset hadde ikkje nokon namneskuver, men i staden hadde dei namnene til dei fire innbyggjarane handskrivne i små bokstavar på ein rå trebretta.
Setsu Yamada, Tokiko Minegishi, Kaori Minegishi, Mieko Minegishi
Tokiko må vera moren til Mieko. Og "Setsu Yamada"" er bestemor til Mieko. Etter å ha sett Mieko koma inn gjennom hovuddøra, såg Ryosaku på dette brettet ei stund.
Då Ryosaku lettla ein blikk på hagen, såg han ut til å vera eit ganske stort område, om lag dobbelt så stort som hovudhuset.
... Mieko må leika her kvar dag.
"Forresten, kva slags menneske er far hennar?"
Det var eit naturleg spørsmål, men det var enno ikkje tid for Ryosaku å finna ut av det.
Og dette lille huset blir til slutt sentrum for historia. Självklart hadde ikkje Ryosaku nokon måte å vite det på.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Då han ein gong visste kvar huset sitt var, blei Ryosaku endå meir oppteken då han gjekk på skule.
Dette var fordi når Ryosakus skulegruppe kom nær huset, kunne ho somme gonger bli sett koma ut gjennom hovuddøra saman med syster si.
Eller dei vil finne henne, i ei rekkje.
Sjølv om dei alltid brukte fritida og skoletida saman, følgde det seg som ei spesiell hending å sjå kvarandre på vegen til skulen.
Då dei to gjekk til skulen, så dei andre borna som tilhøyrde gruppa dei, og dessutan gjekk dei til skulen sida ved sida på den smale vegen der bilane på morgonen kom og gjekk.
Det er difor Ryosaku og Mieko stod ut med dei kjenslene sine om å leika seg saman, og berre smilte når dei hadde blikkkontakt. Det er den usige regelen som var sett på plass.
Og dei to la heile frustrasjonen ut i løpet av ein gong.
På ein slik dag gjorde dei to "kommunikasjonen" endå meir intenst enn den dagen dei ikkje møtte kvarandre når dei gjekk på skulen.
Sjølv om dei var barn, og dei ikkje kunne snakke saman, så kunne dei verkeleg forstå kvarandre.
