Kapittel 12
Bortsett frå at ho var søt, hadde Mieko Minegishi ei anna attraktiv sida.
Det er lukta hennar.
Den dagen då Ryosaku nærma seg henne for første gong, var han ikkje klar over det på den tida, men han følde visslegvis ein "god duft" som kildra baksidan av nesen hans.
Det var ikkje lukta av kleda ho hadde på seg.
Det var... sjølvsagt, "kroppslukt".
Ei uberegneleg, søt duft... Det er den mystiske lukta som gjer at du mister bevisstheita, men det er den naturlige lukta som gjer at du føler deg ikkje som ein parfyme.
Kanskje var det "feromonet" ho gav ut.
Dessutan lukta det heilt anna når eg spelte på gardet og las ein bildebok på biblioteket.
Når ho er ute og jagar, luktar ho som søt, surt og surt. Og når ho var på biblioteket, hadde ho ein fantastisk parfym. Som fiolett.
Mieko, som går i første klasse, la sjølvsagt ikkje parfymen til mor si på huden sin. Ho var fødd med den sjarmerande kroppslukta si.
Etter å ha kjent henne ei stund, innsåg Ryosaku dette.
Og etter at dei hadde byrja å gå heim frå skulen saman, la dei merke til at "lukta" hennar òg skilde seg frå dei to forrige.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Mieko, ein førsteårsstudent, og Ryosaku, ein femteårsstudent, har ulike klasser, så det er naturleg at tida dei går ut frå skulen er òg forskjellig.
Mieko gjekk likevel ikkje heim med ein gong då det var tid for å gå ut frå skulen, men brukte ein tid på å leika med dei andre jentene på gårdsplassen, og venta på at Ryosaku skulle koma ut av bygningen.
Så, etter å ha jaga og speilet gjemte-og-søk ei stund, sette dei to seg sida ved sida på sveipen på vestsida av skolegarden.
"Åh, eg er trøytt".
Då Ryosaku sa det, gjentok Mieko dei same orda.
Etter det, gir eg meg sjølv opp til å sveive i stilte i eit minutt.
Miekos "duft" kildrar Ryosakus nese, akkurat som ein parfym.
Synet av dei to, opplyst av den nedgjevne sola, som sveiv side om side på ein sveing, kan ha sett ut som ein "bror og syster".
Men Ryosaku tenkte aldri på Mieko som den yngre syster si.
Han kjende henne tydeleg som "kjæresten" sin.
Og den unge Mieko, som enno ikkje skjøna han fullt ut på den tida, kjende han ikkje som "bror til storebroren", men som "kjæreste".
Miekos lukt, dei søte gestane hennar, og "duften" hennar, som er altfor attraktiv for ei grunnskolling... For Ryosaku går det ikkje ein dag han ikkje tenkjer på ho.
"Mens me snakkar om det, har ho òg ei søt røyst"...
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
Når tida på sveiven er over, går dei heim saman. Det er blitt vanleg for dei.
Avstanden frå barneskolen til Miekos hus er om 500 meter, og i løpet av den tida, lekte dei først rundt som ein kamp, men etterkvart byrja dei å gå side om side.
Til slutt, ikkje på nokon av sidene, før dei visste det... gjekk dei heim, sida av handa.
Og når Ryosaku byrjar å syngja den hit-songen "Seiko Matsumoto", syngjer ho òg.
Når Ryosaku gløymde teksta, ville han dekkja det med eit hu m.
Så syng Mieko teksten til den delen.
På dagar då ho følde seg oppløfta, ville Ryosaku til og med halda dei små skuldra hennar med høgre armen frå venstre sida.
Sjølv i ein slik lykkelig situasjon, står Ryosaku alltid på venstre sida av Mieko, på sida av vegen, for å verna henne mot ulykkar.
På denne måten blir Ryosaku meir og meir avhengig av dei mange sjarmene til Mieko Minegishi, den første kjæresten hans.
