Kapittel 10
Frå den tida og framover ville Ryosaku vitja det horisontale barområdet der ho var kvar dag.
Han har ikkje vore på biblioteket på ei tid.
Under pausen, Ryosaku og kjæresten hans ville alltid jaga kvarandre og håla rundt... det var forholdet.
Sjølv om dei er elevar på grunnskolen, spelar gutar i øvste klasse og jenter i første klasse saman. Sjølv om dette er ei komposisjon som kan skapa mange problem i dag, var lærarane viljuge til å godta dette, og endå mindre klassekamarane til Ryosaku. Vi hadde ikkje teke den minste merknaden av kva han gjorde i løpet av fridagen.
I motsetnad til kjenslene til klasskameratane sine, var Ryosaku høgt verdsett blant lærarane.
Sjølv om det er eit problem å forlate klasserommet mange gonger i timen, tek eg timene på alvor, og karakterane mine er blitt mykje betre.
Det at han alltid var høfleg mot vaksne var òg ein faktor som gjorde at Ryosaku blei høgt verdsett.
Klasselæraren hennar, Yoshiko Suzuki, var så venleg at Ryosaku gjekk ut av biblioteket og byrja å leika med henne på den lyse skolhagegården.
☆ ☆ ☆ ☆ ☆
På regnlege dagar ville Ryosaku igjen stengja seg inne på biblioteket.
Dei fleste av borna held til i klasserommet eller på gata. I byrjinga brukte ho òg tid på å snakka med venene sine i klassa.
Ho byrja òg å vitja biblioteket på andre etasje.
Då ho gjekk inn i rommet for første gong, såg ho Ryosaku lesa med fokus bakfrå, og gjekk forsiktig fram til han bak han og tok han på høgre skulderen med teiknespørsen.
Ryosaku vender seg om og blir overraska over det uventa utseendet hennar, og han velter seg over frå stolen sin og fell til golvet.
Ho ler av han.
Ryosaku med eit ironisk smil.
Sidan dess har eg kunne sjå dei to lesa bilderbøker side om side på biblioteket på regnlege dagar.
Det er for tidleg for ho å lesa ei bok full av skrift som Ryosaku liker å lesa.
Difor ville Ryosaku velje ut ei bildebok som ho kunne like, og dei to ville lesa den saman.
Og på dei dagane med sol, gjekk dei amok og sprang på nettane igjen, og spelte med kvarandre. Slikt samband heldt fram vidare.
Men det var ingen samtale mellom dei to som dei hadde med klassekameratane sine.
Ryosaku snakkar naturlegvis med klassekameratarane sine når han har noko å gjera, men det var ingen samtale mellom Ryosaku og henne som innebar ein slik "sentense".
Dei treng ikkje snakke om det.
Dei forsto kenslene til kvarandre godt sjølv utan ein slik pompøs samtale.
Sjølv om dei ikkje hadde noko med den typen kjærleikssamtal som tenåringsguder og -kvinner har, hadde dei vissleg grenseløs respekt og kjærleik for kvarandre.
