Kapittel 87
Miekos far... i sterk kontrast til det oppfriskande, milde smilet han hadde vist Ryosaku tidlegare, var uttrykket hans så strengt som ein flise frå eit demon-tak.
(... Mieko-chans far har eit skrekksamt andletet, som ein heilt annan person. Eg har høyrt at folk som vanlegvis er stille, plutseleg kan verta veldig skumle når dei blir sinte.
"Tokiko, lat hendene gå.Gå bort frå Ryosaku-kun no!"
"Du! Veit du i det minste kva du seier!? Denne mannen... er den som førte Mieko ned i den djupe håpet... han er den skyldige!"
Med det greip Miekos mor Ryosaku grovt i kragen og til og med håret hans, og byrja å dra han ned.
Ryosaku tolte smertane i stilte, og tenkte på den største "soning" han kunne gjera for syndene han hadde gjort mot Mieko.
(... Tokiko-san har rett. Eg er ein kald, forferdelig mann som, medan Mieko-chan led, var den einaste som følgde med, som smigra med Lisa-chan og Rika-chan, og som i løyndom kom med på dei... Eg bryr meg ikkje om om Tokiko-san slår meg med all si makt. Sjølv om ho spyttet på meg, klagar eg ikkje. Eg kunne ikkje få sagt noko.
"Tokiko... Det er nok. Hald kjeft!"
Helt ærleg!
Det som endra den anspente situasjonen var eit slag på sida av andletet som Miekos far gav til kona si, Tokiko.
"Uh, uh... uhhh... "
Miekos mor fall ned på jorda og held fram med å gråta.
Tida går i ei undertrykkande stillskap.
"Tokiko, eg er lei for det. Eg var så ille til å slå deg"...
Tokiko heldt fram med å gråta, og såg ned i stillskap.
"Men, Tokiko. Det er ikkje Ryosaku-kun som har gjort at Mieko har slutta å gå på skule. Det er ikkje Ryosaku-kun som har gjort at det har gått slik. Den første skulen Mieko blei overført til... alle der, inkludert studentar og lærarar, var ein haug med rotte, latterlege avskum. Dei var berre born, men dei var så vonde... Før eller senere måtte Mieko lida slik. Du burde vite det, ikkje sant? Det var ein feil at vi sende Mieko til den skulen utan å ha gjort ei ordentlig forsking. Faktisk, på den neste grunnskolen ho blei overført til, tok alle imot ho varmt og venleg frå første stund... Det var den fyrste skolen eg såg på som ei uvanleg einaste. Mieko heldt berre ut i stilleik, slik at ho ikkje måtte bekymra seg for oss... utan å seia noko negativt om Ryosaku-kun... "
Ryosaku følde framleis smertane i hodebunnen der han hadde vorte trekt, og ved sida av han såg Mieko ned med eit dyster uttrykk, og han følde seg endå meir lei for henne.
"Kom igjen, Tokiko. Lat oss gå inn. Du har vorte uroleg over mange ting i det siste, og eg er sikker på at du er trøytt. Eg er lei for at eg slo deg. Eg har aldri slått deg, ikkje eingong sidan vi gifta oss".
Miekos far sa dette, og tok forsiktig opp kona si... og gjekk inn i huset, heldt henne tilbake.
"Kom igjen, Mieko. Kom inn for no. Ryosaku-kun, eg er lei for å ha sett deg i ei slik vanskeleg situasjon... Kan du venta her ein liten stund?"
"Ja, det er eg. Ja, det er det. Eg er lei for Minegishi-san... Eg har vorte til stor naud for heile familien din".
"Ryosaku-kun, ikkje uroa deg. Eg sa til Tokiko at det ikkje er slik. Det er ikkje din feil. Og Ryosaku-kun... kall meg ikkje "Minegishi-san", kall meg "Papa". Kan du kalle meg "pappa"...?"
"Pa...Papa".
"Ja, det er eg. Det er fint. Sjå, allereie sidan Mieko var liten og eg høyrde henne snakka om deg... Eg følte ikkje at du var ein tredjepart. Eg følte at eg hadde noko felles med han. Eg tek med meg eit notat no, så eg vil at du skal skrive ned Ryosaku-kun si kontaktinformasjon på det. Eg vil gje deg mitt òg... Eg er veldig lei for at Mieko-møtet vårt i dag vart øydelagd på denne måten. Eg er uroleg for Tokiko òg... så no skal de gå heim. Eg kontakter deg når situasjonen har lagt seg. Eg vil definitivt la deg treffe Mieko igjen. Eg lovar deg... Eg er lei for det".
Så utveksla begge partane kontaktinformasjon, og Miekos far sa at han ville ta kontakt med Ryosaku når ting hadde sett seg ned, og lukka stille gliddøra.
Ryosaku trudde det.
(Eg har noko felles med faren til Mieko-chan) Kan det vera det Mieko-chan hadde sagt om lukta mellom henne og far min...?)
Etter å ha motteke den verdifulle meldinga frå Miekos far, forlét Ryosaku sakte Miekos hus, og dytta sykkelen sin... Til slutt gjekk han forbi butikken til Chii Omori, slikkebutikken som tidlegare hadde gjeve han verdifull informasjon om Mieko.
I det øyeblikket sleip døren til Mieko sitt hus opp med ein kraftig larm, og Ryosaku følde at nokon sprang mot han med all si makt mot ryggen hans.
