Kafli 3
Rjosaku var strákur sem fór oft á klósettið.
Ég veit ekki hvort það er vegna byggðar hans eða vegna þess að hann hafði ekki vandamál með nýrunum hans vegna þess að hann sá ekki lækni, en hann var barn sem þvottaði mikið.
Jafnvel í bekknum fer hann alltaf á klósettið í það minnsta einu sinni. Í fyrstu var kennarinn ruglaður og pirraður, en á endanum skildi hann Rjosaku og sagði við bekkjarfélaga sína: "Þetta er líkaminn. Allir ættu að skilja".
Kennarinn færði því sæti Rjosaku lengst aftur í kennslustofu, rétt við gluggahurðina við innganginn.
Með þessu gat hann farið á klósettið á meðan hann var í einföldum skammti af kennslustundinni þegar hann fann fyrir þörf fyrir að pissa.
Jafnvel ef það var sæti breyting, aðeins sæti hans var fastur í þeirri stöðu.
Það voru nokkrir sem voru ósáttir við svör kennarans.
Í kennslustund sýndi Rjosaku svolítið annan hátt á að tala og gera, eins og að segja hluti eins og "Ég veit það nú þegar!" Á hinn bóginn hlýtur það að hafa verið andstyggi gagnvart kennaranum sem sýndi skilning þótt námskeiðið væri oft truflað af þrá til að þvagast.
En hann var ekki "kallinn" eða "kallinn".
Hann hefur eitthvađ eins og aura sem leyfir honum ekki ađ gera ūađ, og ūađ getur veriđ vegna ūess ađ hann fann álag "Ekki hafa áhyggjur af mér", í öðrum orðum, "Golgo 13".
Þegar Rjosaku fer inn í skólann á fjórða ári, verða orð hans og gjörðir meira áberandi.
Án nokkurrar ástæðu er hann orðinn þunglyndur og hvetjandi.
Hann var sér alveg ljóst að ekki myndu allir taka hann alvarlega, en raunverulegar tilfinningar hans, sem leyndu sig djúpt í hjarta hans, "Ég vil virkilega að einhver taki sig af mér", gætu komið fram í brengluðu formi.
Þannig varð Rjosaku sífellt meira einangraður frá þeim sem voru í kringum hann.
Engum var sama um hann lengur, hvorki strákum né stúlkum.
